Afgelopen week kwam mijn vader met mijn oom uit Engeland om ons 👩‍👧‍👦 zwembad op te zetten. Het weer leek eerst super te gaan worden. Toen weer minder. Maar voor nu lijkt het weer beter. Afwachten maar.

Ik zie elke keer weer bij het opzetten van het zwembad zweetdruppels op het hoofd van mijn vader. Hoe zat het ook alweer? Ik had de buizen al genummerd. Maar toch leek het abracadabra. Een foto van vorig jaar was net niet duidelijk. Zucht. Adem in, adem uit. Google. Yes! Deze gaf een duidelijke foto. Meteen opgeslagen voor volgende jaar.

Daar staat ie dan. Weer of geen weer van de zomer. Het aanzicht voelt voor ons al als vakantie. Desnoods wordt het alleen maar kijken naar. Als er niet in gezwommen wordt dan hoef ik geen filter te vervangen. Wat stroom betreft, stelt het niks voor. Een goedkopere vakantie uitzicht kan je niet krijgen.

De rand lijkt hier ok. Maar helaas. Lek. Zo stom van ons. Blaas eerst het bad op en zet hem dan op. Wij gingen ervan uit dat het goed was. Foute boel dit keer. Ik heb gekeken of ik het lek kon vinden. Helaas. Zo balen. Water zit er al in. Mijn vader zei; weg ermee, ik heb er nog een liggen. Het idee. Opnieuw beginnen. Water weg. Maar hij heeft gelijk. Wij hebben nog een hele zomer voor de boeg. Een lekkende rand is zo niet handig. Als het een keer gaat regenen dan krijg je een soort van overloop. Dan stroomt al het water weg uit het bad. Lopen de pompen kapot. Dat is ook niks.

Vandaag gaan wij kijken of wij het lek kunnen vinden. Zo niet? Dan gaan wij voor een nieuw bad. Familie uit Engeland is over. Die kwamen ook mee. Ik heb zo gelachen. Vier ‘oudjes’ liepen rond het zwembad. De pomp moest uit ivm geluid. Zeepsop erbij. Yes! Gevonden. Plakkertjes erop. Zo blij!

Van de week was het weer zo’n ochtend met Eva. Het begon de dag daarvoor. Mam. Mag ik mij niet ziek melden? Nee. Ow. Maar jij werkt ook niet vijf dagen achter elkaar. Eva, daar heb jij geen idee van. Misschien niet vijf dagen achter elkaar, maar afgelopen week heb wel vijf dagen gewerkt. Waaronder een dag van twaalf uur. Zit jij weleens twaalf uur op school? Als jullie bij paps zijn werk ik. Dussss. Ow. Ik kan ook niet in discussie gaan, maar ik heb geleerd dat dan de hakken in het zand gaan bij haar. Enige uitleg doet vaak wonderen bij haar en niet alleen het woord ‘nee’ of ‘einde discussie’.

De volgende ochtend. Eva het is tijd. Nee hoor, nog een minuut. Pfff. Ja ja, het was 7:44. En 7:45 gaat mevrouw pas in aktie. Eva, gisteren ging je ook precies volgens jouw tijd en kon je je tanden niet meer poetsen. Begin gewoon eerder. Ben er bang voor dat dat niet gaat lukken. Misschien het nieuwe schooljaar. Eva zei ineens, ik heb een andere broek nodig. Met deze mag ik niet gymen. Huh? Gisteren avond pakte je schone kleren en nu zijn het de verkeerde? Alles ligt in de was. Gelukkig hing er een schone broek aan de waslijn. Precies de goeie. Waarom zei je dit niet gisteren? Dan kon ik er nog wat mee. Dit gedrag is denk ik meer puber gedrag.

De schoenen aan. Lukt niet mam, er zit een knoop in. Die zat er gisteren ook in en de dag daarvoor ook. Maar ok, ik haal deze eruit. En oh ja, ook nog zand in mijn schoen. Dan gooi je deze leeg. Ze wilde per direct de schoen leeg kiepen. Stoooooop. Doe dat buiten. Dat neemt Eva wederom heel letterlijk. Achterdeur open en hop, de schoen op de kop. Volle lading in mijn schoenen die daar net even stonden. Zucht. Waarom niet zand in zand achterin de tuin? Ik had duidelijker moeten zijn. Eva neemt alles heeeeel erg letterlijk.

Zo vertelde mijn tante een mooi verhaal van een kennis. Die zei tegen iemand met autisme; doe de deur even open. Dus de deur ging open…. en meteen weer dicht. Letterlijk. Even open.

Na dit ochtend ritueel was ik toe aan een kop koffie. En voor de laatste keer koffietijd.

Ik moet er toch een keer aangaan. Meer bewegen. Afgelopen woensdag met een vriendin 10 km gelopen. Prima te doen. Wij hadden elkaar al een tijd niet gezien. Veel om over te kletsen.van Heelsum naar kasteel Doorwerth gelopen.

Mijn vriendin moet ook afvallen. Zegt ze bij kasteel Doorwerth, wat wil je drinken en welk stuk taart? De worteltaart is een aanrader. Lag die toch niet in de vitrine. Maar ze hadden er nog een achter liggen. Ok dan. Slagroom erbij. Ik vroeg er niet om. Wat een machtig spul. Ik kreeg het niet op. Schoof het even opzij. Dat had ik geweten. De musjes hadden witte snavels van de slagroom. Alles was in een keer weg. Oeps. Zo niet gezond voor ze. Maar ze hebben mij wel afgeholpen van een paar grammetjes erbij.

Ik ben opgegroeid met zwarte Piet. Een getinte persoon. Nou ja, getint. Zeg maar pik zwart. Een blanke man of vrouw. Mijn dochter gruwelt daarvan. Mam, dat kan je echt niet zeggen!

Maar hoe omschrijf ik dan een bepaalde persoon? Een getinte persoon mag wel tegen een getinte persoon zeggen dat die zo is. Maar ik als ‘blanke’ niet. Pfff. Wat moet ik dan zeggen? Hé jij daar? Dat wordt waarschijnlijk ook niet goedgekeurd. Onpersoonlijk. Of toch wel? Want dat is de maatschappij van nu. Onpersoonlijk. Je mag niet meer zeggen; hé, dames en heren. Of jongens en meisjes. Het is nu hallo allemaal. Of beste mensen.

Ik schrik vooral van mijn kinderen hoe zij hier in mee gaan. Gehersenspoeld door school en Social media.

Mijn zoon had een vriend te logeren. Ik maakte wentel teefjes. Dat laatste woord mag ws binnenkort ook niet meer(teef). Een was wat harder gebakken. Dus ik zei; deze is een beetje zwart. Oh dear. Dat mag natuurlijk niet. Waarop hij zei; klopt Piet. Whahaaa. Hij snapte hem. Zwart en Piet.

Toen mijn dochter twee vriendinnen te logeren had legde ik iets op tafel om op te eten. Ik vroeg wie er zin had in een negerzoen. Het werd stil. Drie paar grote ogen keken mij verschrikt aan. Hun mond viel open. Ok, sorry. Dat zei ik ook. Sorry voor de neger. Maar wie wil er nu zoenen? Toen lagen ze in een deuk. Een zoen? Van mij, 😂?

Eva heeft een BFF van de lagere school. Nog steeds dik aan.

Op haar nieuwe school heeft ze ook een paar meiden waar ze goed mee om gaat. Blijft toch wel even wennen, soort van elkaar leren kennen, maar geen ouders in zicht. Afgelopen woensdag waren er twee hier. Ik gaf ze wat lekkers. Toen kwam de vraag; of ze hier mochten logeren? Uuuuh. Tja, waarom ook niet? De dames vroegen toestemming aan hun ouders via FaceTime. Ik gaf ook toestemming. Prima. Het is toch anders op een middelbare school. Dan ken je vaak de ouders niet. Na elkaar gesproken te hebben gingen de dames de spullen thuis ophalen.

Eenmaal hier zagen ze een bad 🛁. Dat hadden zij thuis niet. Of ze in bad mochten. Prima. Water erin. Schuim. Ik hoorde veel gelach. Eva was er trouwens niet bij. Zat op haar kamer. Op een gegeven moment water onder de deur door. Ik werd een beetje boos. Dames; nu eruit. Weg dat water.

De dames liepen relaxed naar beneden. Ik keek op de badkamer. Huh? Alles was nat. Zes handdoeken. T-shirts en bikini broeken. De fles badschuim was leeg. Deze was vol. Bizar toch? Ik zei dit tegen Eva waarop zij zei; maar mam, je gaat toch niet naakt in bad. Huh? Oh,ja nu snap ik hem. Als een puber wil je niet alles laten zien. Ok dan. Maar die fles badschuim. En al die handdoeken. Ik gleed bijna drie keer uit van al het vocht op de vloer. Pffff. Adem in adem uit. Zij hebben vast een fijne herinnering. Ook belangrijk. Voor de rest waren ze super gezellig. De volgende morgen waren alle bedden opgemaakt.

Laten we bij afgelopen weekend beginnen. Ik had oproepdienst. Vrijdag uitloop. Zaterdag (achterwacht) en zondag oproep. Je raadt het al. De hele zondag gewerkt. Gelukkig met super fijne mensen. Maar daarna ben je toch kapot. 12 uur achter elkaar werken. Als ik dan thuis kom kan ik niet meteen slapen. Dus ik ging wat later naar bed. Geen probleem. De volgende dag had ik geen planning. Alleen even een leuk bloemetje halen en deze bij mijn ouders brengen ivm hun trouwdag.

Om 10:00. Pling pling pling. Dat kan alleen maar Eva zijn. Ja hoor. Mam, ik ben misselijk, ik heb geen eten en drinken. Ik word gek van de hooikoorts. Kan je een pilletje brengen? Met wat water? Lieve lieve Eef. Mam ligt op bed. Maar mam als je nu komt redt je het nog net. Twijfel de twijfel. Ik zei; Eef, vraag iets te eten aan je vriendinnen. Of leen geld. Volgens mij heb je zelfs geld in je speciale kleine tas. Dat laatste was niet waar volgens Eva. En iets lenen bij vriendinnen? No way. Dat doen ze niet. Ok.

Koffietijd was net begonnen op tv. De laatste week ooit. Pfff. Kleren aan. Pilletjes mee en water. Zonder make up, haren in de lucht. Eva keek mij aan, haha. Geeft niet hoor mam. Fijn. Pilletje genomen met water. De waterfles mee naar school. Ik checkte samen met haar de tas. Er zat geld in. Ow, sorry mam. Ok. Dat was een lekker begin van mijn vrije dag.

Snel een bloemetje gekocht voor mijn ouders. Daarheen gereden. Hoorde ik dat mijn broer kwam lunchen. Dus ik ook. En Engelse familie die over zijn gekomen. Super gezellige trouwdag van mijn ouders.

Daarna thuis. Effe op de bank liggen. Pling pling. Daan. Mam, mag ik zo komen om aardrijkskunde met je door te nemen. Maar natuurlijk. Hij vroeg dit al in de ochtend. Wat een inzet heeft deze jongen!

Ik vind het zo leuk om te kunnen plukken in mijn achtertuin. De Chinezen laten alles omhoog groeien. Scheelt weer ruimte. Ik heb vijf plantjes van een komkommer, snack komkommer en courgette. Stokken ernaast. Nog een stok halverwege horizontaal. Ik hoop zo dat ze het goed gaan doen. Ik probeerde het al om de boomstam heen te laten groeien. Dat werkte niet. Teveel schaduw.

Nog een paar aardbeiden planten in een pot. Ijsheilige is geweest maar toch weer koude nachten. Dan zet ik de potten op de tafel onder de overkapping.

Een bieslook plant, rozemarijn en basilicum erbij. Allemaal gewoon van de supermarkt. Goedkoopst. Groeit prima. Basilicum is even afwachten. Deze lukt niet elk jaar. Nog een zak kruidenzaadjes erin gestrooid. Geen idee of dat wat gaat worden.

Heerlijk om met mijn gietertje rond te lopen. En… s’avonds laat loop ik een rondje om slakken 🐌 te vangen. Soort van avonddienst.

Zoon Daan past niet in het perfecte plaatje van school. Hij begon op HAVO/VWO. Lukte niet. Nog huiswerk begeleiding geprobeerd. Maakte niks uit. Cijfers werden niet beter. Thuis kent hij alles. Maar ik overhoor hem mondeling. Niet in de vorm van meerkeuze vragen.

Dus van HAVO/VWO 1 naar Mavo 2. Precies hetzelfde verhaal. Hij gaat het niet halen. School heeft nog een extern begeleider ingehuurd. Die leerde Daan leren te leren. Mindmaps maken. Zij heeft twee keer een toets mondeling gedaan bij Daan. Dat werden mooie negens. Maar ja. Dat was tijdelijk. Wat nu?

Het gaat VMBO 3 worden. Hij is al de langste van de klas. Als een jaar gedoubleerd op de lagere school. Zitten blijven in Mavo 2 is niet handig. Deze school heeft geen VMBO. Dus nu gaat Daan (als ze hem nog aannemen) naar een andere school en voor de derde keer op een rij een nieuwe klas. Dat heeft best een hele impact. En toch blijft meneer positief en zitten wij samen elke dag een uur aan tafel om te leren.

Iedereen roept dat hij dan VMBO met twee vingers in de neus gaat halen. Dat denk ik dus niet. Want ook daar is het systeem dat veel vragen zijn in meerkeuze vorm. En dan? Het IQ van Havo/Vwo hebbende en straks geen diploma? Omdat je niet in het systeem van school past? Die extern begeleidster vertelde ons hoe dit komt. 80% van de leerlingen denkt met hun linker hersenhelft. Daan dit bij die andere 20%. School geeft lesstof en toetsen voor de linker hersenhelft. Het feit dat Daan na een toets thuis komt en zegt; ging best goed. Dat klopt zegt zij. Hij herkent de stof en weet de antwoorden. Maar helaas kan hij niks met meerkeuze. Ik vraag tegenwoordig niet meer hoe de toets ging maar wel of het meerkeuze vragen waren. Zo ja? Dan zeg ik niks. Dan weet ik dat het maximaal een drie gaat worden.

Op mijn werk hadden wij het laatst over al die opgespoten lippen. Die huid wordt maar opgerekt. Hoe lang ga je hiermee door? Als je rimpel loos door het leven wil dan moet je de boel maar blijven volspuiten. Tja, dat is een keuze. Ik denk dat over een paar jaar bij mensen de boel gaat instorten. Het wordt te zwaar om die lippen omhoog te houden.

Een collega van mij gaf aan dat hij in de trein regelmatig dames zag met te lange wimpers. Veel haar en erg lang haar. Waarop ik zei; als zij een keer knipperen dan vlieg jij van je stoel.

Ik heb vaak zoveel plezier met collega’s. Gisteren sprak ik een collega van zestig jaar. Komt op de motor naar het werk. Is anti regering. Die Kaag, die gaat elke week met het vliegtuig omdat ze een partner heeft in Israël. En wij mogen niet vliegen ivm het milieu? Van Rutte mochten wij even 130 op de snelweg. Wat een leugen. In no time werd het 100. Ik hou mij niet aan de snelheid. En als mensen met 104 gaan inhalen en links blijven rijden dan druk ik ze van de weg af. 🤭😂. Ze was trots op haar moeder en schoonmoeder. 78 en 82 jaar. Kregen beidden een boete voor te hard rijden. Mam; ik ben trots op je. Er zit nog pit in jou. Whahaaaa, geweldig dit. Op de motor rijdt ze bijna iedereen eruit bij een groen stoplicht. Behalve de Tesla.

Of die keer dat een arts van de ok wilde gaan. Drukt op de knop om de deur te openen. Airco viel uit, geen stroom. Dus ik riep; wat doe jij nou? Het was even stil. Uuuh, dat was wel heel toevallig. Stroomstoring in de Rietkampen. Lag niet aan hem 😅.

Ik heb veel collega’s uit de richting van Arnhem. Die hebben straks een uitdaging. Het ziekenhuis zou eigenlijk de reehorst moeten afhuren 🤭. Maar dat zullen ze niet doen. Want het personeel kan wel naar Ede komen. De weg naar huis is alleen een stuk lastiger.