Gistermorgen vroeg Eva aan mij of ik haar met de auto naar school kon brengen. Say what? Waarom? Het regende niet eens. Eerst snapte ik niet wat de reden was. Later kwam ik erachter dat het om haar haar ging. Op de fiets krijg je kroeshaar. Vind ze.

Ik zei nee tegen Eva. Ik breng je niet met de auto. Zij stapte op haar fiets. Pfff. Dat haar. Was voor haar echt een ding. Vocht in de lucht. Misschien toch alles in een staart. Prima. Ik pakte een elastiek.

Die staart voelde voor Eva niet goed. Wat is dan de oplossing? Kammen en borstelen en daarna met de auto naar school gaf Eva aan. No way. Een borstel in haar tas. Probleem opgelost.

Ik zag ook nog lippen gloss. Ze zal toch niet verliefd 💘 zijn?

Vorig weekend dus het Sint feest gevierd met mijn ouders en de kinderen.

Steeds als ik daaraan denk. Moet ik weer lachen. Wat hebben wij allen gelachen.

De kinderen waren blij met elk kadootje. Overdag was ik met Eva naar een winkel geweest. Zij mocht iets kopen voor opa en oma. Iets leuks en iets geks. Voor oma waren wij zo klaar. Maar voor opa…. Engels drop en verder …..

Toen zag ik een spray voor in de schoen. Tegen zweet luchten. Gekocht. Mijn vader had eerst geen idee wat het was. Daan pakte het kado. Drukte erop. Er kwam mij een gaswolk vrij. Een grote mist bende. Maar wel een met een lekkere geur. Oma wapperde als een gek om de stofwolk weg te krijgen. Wat moesten wij lachen. Nu nog steeds als wij eraan denken.

Dit Sint feest heeft een herinnering met een grote lekkere geurende mist wolk. Te leuk.

Ondertussen ben ik erachter gekomen dat die spray best handig is. Regelmatig staan meerdere paren schoenen van jongens in de hal bij de voordeur. Dan hangt daar een lucht. Ik had al een keer een lucht verfrisser daar neer gezet. Die won het niet van de stinkende schoenen. Als de geur mij nu te heftig wordt dan pak ik de spray. Dan ruiken de schoenen weer naar bloemen en denk ik aan ons Sinterklaas feest.

Ik vind Anton 🐍 erg lief. Geen last van. Alleen maar gezelligheid. Weinig onderhoud. Een perfect huisdier.

Van de week keek ik s’morgens in zijn hok. Huh? Foetsie? Deuren dicht. Kon eigenlijk niet.

Leeg. Geen slang 🐍. Nog eens goed verder gekeken. Hij moest toch echt ergens zijn.

Hing meneer om de warmte lamp. Prima. Voor even. Maar zo kon ik de lamp niet aandoen. Want dan zou Anton 🐍 brandwonden krijgen. Dag een. Meneer bleef hangen. Dag twee. Wederom, oh dear. Nu toch wel tijd om naar beneden te komen zodat de warmte lamp aan kon. Ik vond dit best spannend. Een slang van een lamp af pulliken. Toch maar een handschoen aan. Helaas. Het lukte mij niet.

Ik kreeg toen een tip van onze slangen adviseur dat ik de warmte lamp eruit moest draaien. Gedaan. Daarna volgde een plof. Anton 🐍 lag op de bodem. De lamp kon aan.

Eva heeft sinds een paar weken elastiekjes in haar plaatjes beugel. Heel belangrijk voor de stand van tanden en kiezen 🦷. Als Eva deze stiekjes een dag niet in heeft dan ben je zo een week kwijt wat betreft de stand van het gebit. Wow. Heavy. Eva sloeg dit gegeven op.

Gisteren reden wij naar haar fysio gebeuren. Onderweg knapte een elastiek. Neeeee. Volgens Eva moesten mij meteen naar huis. No way. Te druk op de weg. Zij naar fysio. Ik eventueel ondertussen naar huis om stiekjes op te halen. Heeft de fysio dame nou ook een zak met elastiekjes. Precies dezelfde die Eva ook had. Suuuuper. Eva kon ze gelukkig zelf plaatsen.

Daarna gingen wij wel samen nadenken. In haar schooltas lagen al reserve stiekjes. Misschien een paar in mijn auto, haar jas, mijn jas….. Je zou zeggen doe een paar in het hoesje van de telefoon. Maar Eva heeft niet altijd een telefoon bij haar.

Ik zie weer overal oliebollen kramen. Lekker hoor. Maar een euro per stuk. No way. Ik kon in de supermarkt nog geen pak oliebollen mix vinden. Jammer. Ik zag er een bij de Xenos. Gekocht.

Ten eerste wilde het deeg al niet rijzen. Foute boel.

Toch maar gebakken. Het huis stinkt nog steeds maar olie. Als het nou lekker was, prima. Maar ze waren echt vies. Compact. Bah. Ik hoor vaker dat de bak producten van de Xenos minder zijn. Ach ja. Geprobeerd. Vanaf nu koop ik met oud en nieuw meerdere pakken mix van Koopmans. Een pak voor elke verjaardag. Oudjaar vieren de dag voordat Daan, Eva of ik jarig zijn.

Gisteravond hebben mijn kinderen en ik het sinterklaasfeest gevierd. Wij gingen voor een dobbel spel. Mijn zoon zei een paar dagen daarvoor; maar opa en oma horen hier toch bij? Eva zei; het kan maar zo de laatste keer samen zijn…. Dus afgelopen woensdag ging ik naar mijn ouders. Ik vroeg ze voor deze sinterklaasavond. Het werd een JA.

Wij begonnen met een patatje speciaal en of een broodje kroket. Lekker smullen. Ondertussen was Daan opa aan het uitdagen. Wie is de sterkste? Vooralsnog was opa de winnaar!

Waarom nu al het Sint feest? Vandaag heb ik oproep dienst van het ziekenhuis. Niet handig met een feest thuis. Volgend weekend zijn de kinderen bij hun vader.

Het dobbel spel was wederom weer een succes. Wat hebben wij samen gelachen. Vele foto’s gemaakt. Making memories.

Ik denk dat een persoon deze avond wat minder vond…. Onze kat Dolf.

Had ik net geschreven over een gsm die Eva vergeten was mee naar school te nemen. Gister morgen zei Eva tegen mij; mam, ik ben mijn mobiel kwijt. Say what? Het is 7:55. Zegt Eva heel relaxed; niks aan de hand toch? Wij hebben nog vijf minuten. Pffffff.

Eva zonder mobiel naar school gelukkig maar twee of drie lessen. Ze wist dat schema uit haar hoofd. Opa zou om 12:00 bij school staan ivm tussenuur en dan gezellig met opa en oma kunnen te lunchen. Uiteindelijk ging Eva haar laatste les niet door ivm deze twee uur tussen uren te hebben. Opa en oma speelden spelletjes met Eva. Tosti gegeten. Daarna hebben zij samen het hele huis afgezocht naar de mobiel van Eva. Nergens te vinden.

Volgens haar iPad lag de telefoon om 8:06 nog op ons adres. Daarna was de batterij van de telefoon leeg. Dus zoek mij iPhone werkte niet. Er kwam geen geluid uit een dode telefoon.

Toen ik thuiskwam van werk beloofde ik een leuk bedrag voor wie de telefoon zou vinden. Zoeken en zoeken. Vriendjes en vooral broer van Eva waren zeer fanatiek.

Pfff. Vergeet liever een telefoon dan deze kwijt te raken. Ik keek overal voor een tweede en derde keer. En die derde keer werd mijn redding. Eva had hem in haar make up tas liggen. Een zwarte mobiel tussen twee zwarte make up doosjes. Pffff. Thank god. Vanaf nu mogen ze hun telefoon nooit meer op stil hebben staan.

Ik had al een geschreven versie gemaakt van Eva haar rooster. Voor mij nog steeds abracadabra. Tussendoor moest ze van mij op school op haar laptop kijken zolang ze geen mobiel zou hebben. Gelukkig hoeft dit allemaal niet. Hieronder een voorbeeld van haar rooster.

Eva op de fiets naar school. Zie ik haar telefoon thuis liggen. Haar rooster staat op een app op haar telefoon.

Wat zou jij doen? Zo laten? Dan moet Eva maar aan een klasgenoot vragen naar welke les ze moet. Alleen heeft ze niet altijd les met haar eigen klas. Soms worden er groepen gemaakt van een paar kinderen uit elke klas en samengevoegd voor een les. En Eva heeft flex lessen. Daar schrijft elke leerling zich voor in. Dus ook voor iedereen weer een andere les….. Zou Eva zich redden? Of komt ze weer bij iedere les te laat? Ze heeft al een paar aantekeningen hiervan. Ik ben haar aan het leren dat ze eerder naar een klaslokaal moet lopen. Als ze dan ziet dat het donker is moet ze verder kijken, vragen, etc.

Ik was dus zo’n gek die zag dat haar telefoon hier lag en zij onderweg naar school was. Dus ik, hop, de auto in. Ik haalde haar in. Durfde niet te toeteren. Dat overleefde ze ws niet. Ze herkend nooit mijn auto. Al zwaai ik 😆. Ik stopte iets verderop. Sprong de auto uit. Joehoe! Eef! Hier is je moeder met je telefoon. Eva pakte deze gretig aan. Dank mam. Kus. En door.

Pfff, veel wakker geweest vannacht. De kat liep boven los. Gek? Normaal heb ik de slaapkamer deuren dicht. Want anders weet ik het wel. Dan heb je een kat die op je hoofd gaat slapen. Liefkozend aan je oor likt. Niet mijn ding kan ik zeggen 😆.

Eva vroeg of Dolf toch op de slaapkamers mocht komen. De deuren stonden dus open. Behalve bij Daan. Die wil dit echt niet.

Het begon met de kast. Zo gek. Dolf 🐈‍⬛ doet steeds de kledingkast bij mij open. Dan gaat ze erin en eruit. Vind ik eng. Waarom wil ze de kast in? Wat doet ze daar? Of wil ze misschien (heel modern) uit de kast komen? Dat zal het zijn. Zij, genaamd Dolf (een jongensnaam) komt gewoon graag uit de kast.

Prima. Ook weer opgelost.

Vanmorgen had ik weer een nieuw kapsel. Dolf heeft met haar nagels mijn haar getoupeerd. Mijn oren zijn weer schoon gelikt. Ik voel mij weer een heel ander mens 😛.