Gelukkig mogen we het nog wel over het sinterklaasfeest hebben. De roe is verdwenen. Zwarte Piet bijna weg. We gaan ook niet meer mee in de zak van Sinterklaas. Jammer hoor. Ik heb wel zin in de zon in Spanje. En daar lekker zwart branden in de zon. Helaas. Tijden veranderen. Dit laatste kan natuurlijk ook niet meer dankzij de ozonlaag 😬.

Toch ga ik genieten van vandaag. Het sinterklaasfeest. De kinderen mogen voor de laatste keer de schoen zetten. Daarna geniet ik vandaag van de gezelligheid van het feest op mijn werk en daarna bij mijn ouders met familie. Helaas zijn mijn kinderen er niet bij. Maar wij hebben ons Sint feest al gevierd met elkaar afgelopen weekend 👩‍👧‍👦. En mijn grootste kado, maal twee, heb ik al 11 en 10 jaar.

Iedereen een fijne Sinterklaas feest.

Vanavond was weer onze soort van laatste avond maal. Wij begonnen bij de burger King. Helaas hadden de kinderen en ik geen klik met deze keten.

Mijn zoon is dol op de kip popcorn van de KFC. Een doosje gekocht.

Daarna stonden wij in de file voor de Macdonalds. Geen probleem. Mijn kindjes genoten van de kip popcorn.

En dan zit je bij de Mac. Zo schattig dat mijn kinderen ook voor de koopjes gaan. Mam, wat staat er in de app?

Voor een euro een bak met friet. Die was dan ook van ons. Toen wij om ons heen keken zagen wij overal sokken liggen. Via de app, gratis af te halen. Toppie! Geregeld. In onze sokken lade ligt nu een paar Macdonalds sokken.

Ik heb er een. Een smart tv. Als ik zin heb in een haardvuur in de winter zet ik via YouTube een vuurtje aan op tv. In de zomer gaan wij vaak voor een aquarium,

Mijn dochter komt steeds meer met vragen. Mam, wat is een tornado? Hoppa. In toetsen op de tv. Daarna kijken wij samen wat dit inhoud.

Ik probeer zoveel mogelijk vragen van ze te onthouden. De antwoorden bekijken wij via de smart tv. Vroeger sloeg je een encyclopedie open. Tegenwoordig…..

Het is nog niet eens 5 december. Sint is het land nog niet uit. Heel veel mensen hebben de kerstboom al staan. Zeker na afgelopen weekend.

En jullie? Ik wil zeker wel zo snel mogelijk de kerstsfeer in huis halen. Maar ik ben ook dol op de Sint. Zeker voor mijn kinderen. Iets met een traditie. Dus eigenlijk mag de kerstboom niet voor 5 december in huis……

Een surprise maken. Mijn kinderen moeten via school maken. Hoe pakken jullie dit aan?

De kinderen krijgen vanuit school een lootje en nemen deze mee naar huis. Daar staat een te besteden bedrag op. De naam van het kind. Dit kind heeft aangegeven wat zij of hij zoal leuk vind en wat haar of zijn hobby’s etc zijn.

Hiermee kan mijn kind een surprise maken en een gedicht.

Maar dan nog. Mijn kinderen hebben niks met surprises en gedichten maken. Miet ik ze dwingen? Hoe pakken jullie dit aan?

Mijn dochter vind deze leuk. Zij gaat hiervoor sparen. Leuke huisjes met lampjes erin. En ik denk dan, why not? Iets met een kerst traditie…. ik hoor het woord traditie weer voorbij komen.

Ik vroeg aan de dame achter de kassa; gaan de huisjes hard? Het lijkt een super leuke actie. Zegt zij; mensen vragen aan mij of dit van karton is, als ik zeg, nee, het is van plastic, dan gooien sommige mensen de zakjes terug naar mij toe.

Bijzonder. Je kan het ergens niet mee eens zijn. Tegen plastic. Maar zeg dan gewoon netjes nee. En laat de dame achter de kassa met rust.

Ondertussen sparen wij wel het kerstdorp van de Albert Hein. Ik denk maar zo; ik kan naar de intra tuin gaan en daar een kant en klare kerstdorp kopen. Dit kost mij veel geld. Ik kan ook met mijn zoon en dochter de Albert Hein huisjes sparen voor een dorp. Voor ons ‘gratis’. Voor mijn kinderen leuk om elke keer weer een pakje te openen. Ik weet nu al zeker dat dit ‘kerst’ huis van de Albert Hein elk jaar weer tevoorschijn komt. Dus nee, geen weg gooi maatschappij wat ons betreft. Wij gaan dit jaren en jaren opzetten. En wie weet neemt een van de kinderen dit mee als zij op zichzelf gaan wonen.

Sta ik voor een stoplicht. Ineens toetert de auto die naast mij staat. Daar zitten drie knappe jongemannen in. Zonnebril op. Glad gestreken haren. Fiet fieuw. En dat toetert en zwaait naar mij.

Eerst schrok ik. Er is al zolang niet meer geclaxonneerd naar mij. Toen ze begonnen te zwaaien was ik even in de zevende hemel. Maar vrij snel kwam ik weer hard terug in de realiteit. Mijn dochter en haar vriendinnen waren naar iedereen die voorbij kwam aan het zwaaien. Deze jongens waren zo aardig, sociaal, om iets terug te doen.

Jongens bedankt. Namens mijn dochter en ook namens mij. Ik voelde mij heel even weer 18 🤪.