Toen Queen Elizabeth werd begraven zag ik bij iemand die naar de begravenis op tv keek dat ze crumpets at. Ik moest meteen aan vroeger denken. Wij gingen voorheen best vaak naar Engeland of de familie van daar kwamen hier. In corona tijd elkaar natuurlijk lang niet gezien.

Afgelopen woensdag kwamen mijn oom en tante naar Nederland. Bij mijn ouders in huis. Ik vroeg heel brutaal een dag voor hun reis of ze crumpets mee wilden nemen. Mijn oom ging om 8:00 voor ons naar de Engelse supermarkt.

Van het weekend was dat mijn ontbijt en lunch. Ik bewaar de rest voor mijn kinderen. Ze zijn zoooooo lekker. Het is eigenlijk ‘gewoon’ brood. Maar deze zit vol met gaten. Tot bijna op de bodem. Je doet zo’n crumpet in de broodrooster. Dan heb je lekker vers brood voor je gevoel met gaten. Heerlijk krokant. Mijn tante smeert er dan boter of jam op. De poriën van het brood zuigen zich daar dan mee vol. Ik had stroop. Echt zo lekker. Ik moest wel dooreten anders ging de stroop door de bodem.

Als je een pannenkoek met stroop eet voel je in je mond dat de stroop los ligt op de pannenkoek. Bij een crumpet is het meer een geheel. Waarschijnlijk omdat alles opgetogen wordt. Je kan ook lemon curd (heb ik ook in Engeland voor het eerst gezien) erop doen of jam. Die zakken niet door de bodem heen. Ik hoop dat dit een keer overwaait naar Nederland.

Wij zijn dol op onze vissen. Alweer een tijd hebben we er twee aangeschaft. Daan noemt ze Ben en Jerry.

Kwam ik gistermorgen beneden. Mijn oor vernam een ander geluid. Ik keek de keuken in. Huh? Aanrecht en vloer vol water. Aquarium half vol of half leeg. Chips. Stond de pomp op te hoog. Water liep over de rand. Wat een geluk dat de pomp het nog deed. Die moet namelijk onderwater staan. Lucky me.

De aftrekker gepakt. Hahaa, wat een naam voor een wisser. Zo noemen ze deze in België. Ik vind hem leuk. Een droogzwierder is een droger. Ook zo leuk. Een watersnoodramp was zo verholpen.

Ik had de pomp gisteren schoon gemaakt. Stond iets te hoog in de kom. Maak ik voor het eerst mee. Er komt nu weer een hoop geklater geluid uit. Ik vind het heerlijk. Maar als je moet plassen en dit niet gewend bent, dan kan je je kop koffie hier op het toilet drinken.

Deze staat elke week op Facebook. Iedereen vult dan in wie hij of zij een bos bloemen gunt. Zo ook ik. Maar dit keer zei ik na weer een dag overwerken; ik gun het mezelf 😅😬. Niet zo sociaal. Maar ach, dat zijn we met z’n allen steeds minder. Dus ik ga met de tijd mee 😂.

Kijk nou. Gewonnen. Nog geen tijd gehad deze op te halen. Gisteren tot laat gewerkt. Vandaag van 8:30 tot 20:30. Zondagnacht weer. Maandag de dag van allerlei afspraken. Dinsdag werk tot 17:00. Ik hoop dat ik tijd heb hem op te halen. De voorpret is ook fijn. Dus extra lang genieten.

Zo leuk. Eva krijgt op de maandag kookles. Ze begon met kaas stengels maken. Heeeeerlijk.

Vorige week leerde ze pannenkoeken maken. Ik vergeet nooit meer toen ik aan een arts vertelde dat mijn dochter pannenkoeken ging bakken voor ons, dat hij zei; mag ik je een tip geven? Doe er zout bij. Dan worden het de lekkerste pannenkoeken. Ik dacht toen; Eva maakt ze volgens recept. Daar gaat zij echt niet van afwijken. Warempel. Er stond een gram zout in het recept. Mijn ouders uitgenodigd. Eva bakte een hele stapel. Daarna smulden wij hiervan. De pannenkoeken waren zooooooo lekker.

Afgelopen maandag leerde ze frietjes bakken. Van piepers. Zelf snijden. Bakken op 150 graden. Uitlekken. Bakken op 170 graden. Eef gaf aan dat ze het snijden eng vond. Een jongen had in zijn hand gesneden. Het was echt een heeeeeeel groot mes mam. Gelukkig heeft mams een ‘nicer dicer ‘. Je legt een aardappel op het rooster. Klapt de deksel dicht. Je hebt dan in een keer een hele pieper gesneden. Je kan ook nog kiezen voor een Franse friet of ‘normale’ frieten.

Joehoe. Mijn moeder mag vandaag 75 kaarsen uitblazén. Twee jaar geleden hadden wij dit niet durven te dromen.

2 juni was de datum dat mijn moeder voor een scan ging. In corona tijd. Zij kreeg meteen de uitslag. Foute boel. Dan loop je daarna de tuin in van je ouders. Zij zaten links in de tuin. Mijn broer en zijn gezin rechts. Ik ging maar in het midden zitten. Niemand durfde een omhelzing aan te gaan. Want er was corona. Ik zal dit nooit meer vergeten. Wat een afschuwelijk moment was dat!

Inmiddels genieten wij van alle extra momenten met mijn moeder. En die zijn goed. Ze zijn intenser. Ik ben hier heel dankbaar voor.

Familie uit Engeland is nu overgekomen. Wij gaan de verjaardag van mijn moeder vieren. 75 jaar. Prachtige leeftijd!

Pap, als je dit leest, zeg maar tegen mam dat ik niks geschreven heb. Deze mooie ballonnen zijn vanmiddag een verrassing voor mams. Er zit ook nog een verrassing in.

Afgelopen maandag ging iets mis. In mijn app van school stond dat Eva om 8:30 les had. In haar app stond dat ze om 9:10 les had. Wij waren voor niks op school. Daarna op dinsdag om 9:10 les….. schijnbaar. Not. Moest 8:30 zijn….

Catastrofe.

Kreeg ik gisteren een mail van school. Eva was niet aanwezig geweest in de eerste les. Een flex les van Nederlands. Say what? Stond niet in ons Eduarte. Echt serieus, wat een aanfluiting is deze app. Eva wist zeker dat ze het eerste uur vrij had. Dat zij zich niet ingeschreven had voor deze flex les. Wie ben ik dan? Voorheen klopte mijn app ook niet. Dus ik geloof mijn dochter. En dan krijg ik zo’n nare mail. Pffff.

Maar serieus. Wat is dit voor een k.t app? Kost mijn dochter negatieve punten. En mij extra energie.

Gisteren had ik verschillende afspraken staan. Eva had tot 15:00 school en om 15:30 moest ze bloed prikken. Dus ik dacht, ik breng haar naar school.

Eva keek s’morgens op haar school app. Hé, eerste uur uitval. Om 9:10 pas school. Ik keek op mijn Eduarte app van school. 8:30 coach les. Zucht. Wat is het nou? Om 8:00 kon ik bellen met school. Gedaan. Zegt de meneer, ik heb mijn computer nog niet aan (handig), maar laat haar maar gewoon komen om 8:30. Dus Eef was er op tijd. Ik bleef op de parkeerplaats. Als kind mag je ouder toch niet mee….. Eva boeit dat dus niet, haha. Ze appte mij. Kom je mij helpen? Ok. Wij samen naar de balie, die meneer van aan de telefoon. Ik liet mijn app en die van Eva zien. Hij keek in de computer. Daar stond 8:30. Er kwam een meisje bij, uit Eva haar coach groep. Zij was in het lokaal geweest. Geen docent. Die man ging kijken. Inderdaad. Toch geen les. Eva toch achtergelaten. Ze ging met dat meisje kletsen. Later hoorde ik van haar coach dat zij een gesprek met Eva Hema gevoerd. Een die aanstaande donderdag zou zijn. Dus dan is ze nu eerder vrij op de donderdag.

Eenmaal thuis even gezeten. Toen door naar het ziekenhuis. Voor mijn jaarlijkse infuus. Om mijn botten te versterken. Pasje was verlopen. Nieuwe laten maken. Ik was weer niet in een keer te prikken. Ik zei op een gegeven moment; doe maar in mijn hand. Dat deed ze liever niet ivm gevoeligheid. Nou, ik ken geen pijn. Dus doe maar. Dat lukte in een keer. Ik had een heel bijzondere kamergenote. Zij vroeg aan de verpleging iets over de narcose. Hij wist de antwoorden niet. Ik wel, zei ik. Oh, operatie kamer? Of ik een bepaalde persoon kende. Jazeker. Heeeeel lang mee gewerkt. Dat was haar broer. Helaas zes jaar geleden overleden. Ik vertelde haar dingen die ik met hem in het werk en privé had meegemaakt. Ze was zo blij om dit te horen. Ze is van Amsterdam naar Wageningen verhuist. Dood ongelukkig. Helemaal alleen. Nou, ik zie een keer bij haar op visite gaan aankomen.

Eenmaal klaar van het infuus door naar Wageningen. Daar ging ik vier maal tomatensoep proeven. Ik doe dit altijd met lunchtijd. Gratis gegeten. En dan krijg ik ook nog een bon van 12,50. Op de terugweg even langs de winkel. Daan thuis begroet. Toen door naar Eva. Samen naar het ziekenhuis. Het eerste wat ze zei; ik wil verdovende zalf. Krijg je niet. Je bent boven de twaalf. Je kan het. Ze werd steeds zenuwachtiger. Ze begon over de ziekenhuis opname. Elke dag een prik in haar been. De blaascatheter die ze vulde met 500 cc vocht voordat ze hem verwijderde. Dat deed pijn 🤒 🤕 😣 volgens Eva. Ik zei tegen de prikker dat ze een beetje zenuwachtig was. Vroeger nooit. Maar sinds nacht IC en de prikken daarna angstig. Heel normaal zei hij. Dat hebben grote mensen ook. Ik leg alles uit. Meneer deed het fantastisch. Het viel Eva reuze mee. Ze wilde daarna wel wat lekkers als het mocht. Tuurlijk.

Van 17:45 tot 18:30 moest Eva nog naar de fysio/gym. Dag weer voorbij. Gelukkig had ze geen huiswerk te maken.

Wat heb ik genoten van de moestuin van mijn broer. Bij ons 👩‍👧‍👦 ook het een en ander geplant. Snack komkommers, gewone komkommers 🥒, snack 🍅, allerlei kruiden 🌿 en pepertjes 🌶. Geweldig.

De komkommers deden het in het begin super goed. Op een gegeven moment bruine bladeren. Alles verschrompelde. Via Facebook zit ik op een site voor tips voor moestuinen. Geweldig. Ik kwam erachter dat mijn struik in te weinig aarde stond. Meer voeding nodig had. Daar ga ik vanaf nu al aan werken. Alle potten gaan binnenkort leeg. Volgend jaar gaat er verse aarde in. De tomaten gaan in een pot die makkelijk te verplaatsen is. Waarom? Als het meerdere dagen regent komt er rot in. Dan is het einde tomaten. Daarom de pot. Bij veel regen gaan deze onder mijn overkapping.

Zoveel geleerd afgelopen zomer. Ik heb niet veel tuin. Maar ik weet nu al hoe ik een leuke oogst kan krijgen. Nu al zin in volgend jaar.

De meeste kinderen moeten wennen aan de middelbare school. Vorig jaar Daan. Nu Eva. Het liep een beetje mis met haar inlog codes. laptop werkte in het begin niet. Introductie dagen waren drama. Geen strak schema. Voor de een leuk. Voor een kind met autisme niet leuk.

Maar daarna ging(en) Eva (en ik) ervoor. Samen pakten wij haar tas in. Soms op goed geluk 🍀. Omdat wij niet wisten wat de afkortingen betekenden.

Eva begon op een vrijdag naar mij te appen. Mama, ik wil maar huis. Ik trek het niet meer. Gelukkig hadden de school, haar vader en ik al een fijn gesprek gehad. Eva mag niet ‘zo maar’ naar huis. Dat kon nog in groep 8. Maar nu echt niet meer! Helaas denkt Eva dat ze niet hele dagen naar school kan. Dat zit nog in haar hoofd. Waarom? Ook weer een lang verhaal.

Eerst was ik de pisang. Toen haar vader.

Dat dus. En dan belt de docent. Eerst naar mij. Maar ik was aan het werk. Ik druk haar weg op mijn telefoon. App naar Eva. Bel papa. Toen zei de docent; Eva is ziek. Zucht. Geloof mij (zei haar vader) ze denkt dat ze ziek is. Een uur later belde de docent weer. Eva is echt heel erg ziek. Geloof mij, not. Ze moet echt op school blijven. Eva hield gelukkig vol.

Inmiddels had Eva door dat papa en mama haar niet van school gingen halen. Afgelopen vrijdag dit. Eva dacht; ik heb nog een opa…..

Gelukkig gaf mijn vader ook niet toe. Als ik kijk naar afgelopen jaren. De kleuterschool periode waren echt een ‘hel’ voor Eva. Elke dag om 8:30 en 13:00 als zij naar school ging huilde zij. Ik wist later pas waarom. Zij had de meest afschuwelijke juf die je je maar kon bedenken! En dat voor een kind met autisme en een laag IQ (wat wij toen nog niet wisten). In groep drie gingen Eva haar ouders scheiden. Mams kreeg borstkanker. In groep vier Eva scoliose en een corset. Daardoor veel onderzoeken. Had ze wel of niet Marfan? Oftewel vaak ziekenhuis gebeuren soms onder schooltijd. Daarna een gebroken arm. Een open beenwond (elke week twee maal naar de huisarts, drie maanden lang). Operatie rug. Eva is dus nooit elke week hele dagen naar school geweest. Nu wel. Dat is even wennen. En dan is ook nog eens alles nieuw. Voor het eerst sinds tijden fietsen en gymmen. Nieuwe school. Nieuwe klasgenootjes en leraren. Alles is nieuw. Voor elk kind wennen. Voor Eva extra wennen. Eva weet inmiddels dat ze elke ochtend misselijk is. Ik hoop dat dit tijdelijk is voor haar. We gaan het zien. Ik geef haar elke dag weer een grote schouderklop als ze na veel appen (van ik ben echt ziek) toch op school is gebleven.

Gisteren werkte ik een dag extra. Daan en Eva moesten alleen opstaan en naar school. Mmmmh. Een dingetje. Niet voor Daan, wel voor Eva. Gelukkig mocht ik iets later beginnen.

Kids schoongepoetst , haren in de krul, tassen stonden klaar ✔️. Ik naar mijn werk.

Toen begon mevrouw weer te appen…. Pfff. Dat is me een verhaal. Jullie weten vast nog van de eerste paar dagen dat Eva moest wennen aan alles op het middelbare. Voor het eerst weer fietsen en gymen na de operatie. Van klas maar klas. Niet een docent die voor de klas staat. Nieuwe leerlingen. Huiswerk. Alles is anders. Wat heeft Eva het moeilijk. Maar ze komt er wel hoor.

Ik zal morgen het app verkeer vertellen tussen haar en haar vader, haar en mij. Eva en opa. Maar wij houden allen vol. Eva mag niet eerder naar huis. Ze moet de schooldagen volhouden. Anders is het hek van de dam.