Ik ben opgegroeid met zwarte Piet. Een getinte persoon. Nou ja, getint. Zeg maar pik zwart. Een blanke man of vrouw. Mijn dochter gruwelt daarvan. Mam, dat kan je echt niet zeggen!

Maar hoe omschrijf ik dan een bepaalde persoon? Een getinte persoon mag wel tegen een getinte persoon zeggen dat die zo is. Maar ik als ‘blanke’ niet. Pfff. Wat moet ik dan zeggen? Hé jij daar? Dat wordt waarschijnlijk ook niet goedgekeurd. Onpersoonlijk. Of toch wel? Want dat is de maatschappij van nu. Onpersoonlijk. Je mag niet meer zeggen; hé, dames en heren. Of jongens en meisjes. Het is nu hallo allemaal. Of beste mensen.

Ik schrik vooral van mijn kinderen hoe zij hier in mee gaan. Gehersenspoeld door school en Social media.

Mijn zoon had een vriend te logeren. Ik maakte wentel teefjes. Dat laatste woord mag ws binnenkort ook niet meer(teef). Een was wat harder gebakken. Dus ik zei; deze is een beetje zwart. Oh dear. Dat mag natuurlijk niet. Waarop hij zei; klopt Piet. Whahaaa. Hij snapte hem. Zwart en Piet.

Toen mijn dochter twee vriendinnen te logeren had legde ik iets op tafel om op te eten. Ik vroeg wie er zin had in een negerzoen. Het werd stil. Drie paar grote ogen keken mij verschrikt aan. Hun mond viel open. Ok, sorry. Dat zei ik ook. Sorry voor de neger. Maar wie wil er nu zoenen? Toen lagen ze in een deuk. Een zoen? Van mij, 😂?