Mijn moederdag was heel bijzonder. Afgelopen jaren viel deze op de dag dat de kids bij hun vader waren. Nu op de mijne. Yes.

Mijn kado. Dat verliep bijzonder. Afgelopen woensdag kwamen de kids weer bij mij. Met een tas kleding. Die pakte ik uit. Zoals ik altijd doe. Vind ik het kado. Ow. Ik zei tegen Eva; bedankt voor jullie Moederdag kado? Huh? Mam, die mocht je niet zien. Ja hallo. Ik pak toch gewoon de tas uit zoals altijd?

Vanmorgen werd ik wakker. Op een gegeven moment riep ik de kids om naar beneden te komen. Huh, mam, waarom? Het is Moederdag! Echt, zei Daan. Dat wist ik niet. Pffff. Ik riep nog; bedankt voor je ontbijt op bed schat, 😆. Van Eva kreeg ik chipjes op bed. Daar had zij zin in.

In de middag gingen wij naar mijn ouders. Onderweg in de auto zei ik tegen Daan en Eva; kijk straks maar naar het kopje van oma. Opa plakt elk jaar met Moederdag een bloemetje erop. Zullen wij deze mooie traditie overnemen? Dat jullie dit bij mijn kopje doen op Moederdag? Uh, ja zeiden ze. Maar help ons herinneren. Prima.

Kom ik bij mijn ouders. Hé pap, welk bloemetje heb je aan het kopje van mams geplakt? Neeeeee, ik ben het voor het eerst vergeten zei hij. Mijn moeder zei hetzelfde. Chips. Niet eens gemist. 🙈 Snel werd er een bloemetje geplukt en geplakt. De kinderen hadden het niet door. Al 53 jaar krijgt mijn moeder een kop koffie met een bloemetje eraan . Wat een mooie traditie.