Hoe fijn is dat? Je kinderen all the time om je heen. Ik was gewend dat ze om het weekend naar hun vader zouden gaan. In het begin van de scheiding vond ik dit vreselijk. Daan was zeven. Eva zes. Ik was gewend alles alleen te doen. En dan nu bij hun vader… ik kon het eerst echt niet loslaten. Later had ik deze rust momenten nodig. Gewoon even niks moeten. Even niet te hoeven te zorgen.

Maar ivm de afgelopen vakantie van de vader van Daan en Eva had ik ze vijf weken. Super leuk. Maar ook wel schakelen. Als Daan en Eva bij hun vader zijn werk ik. Heb ik weekend oproep dienst. Nu had ik alles tegelijk. Kids, huishouden, werken…..En dan ook nog eens al die afspraken. Van huiswerkbegeleiding/leren leren op de maandag. Eva elke week fysio. Orthodontist met twee kinderen. Een tandarts. Toch weer maar het WKZ met Eva (ik dacht dat dit klaar was). Een karakter. Autisme coach aan huis.

Ik ben nog steeds moe. Ik wilde afgelopen weekend het huis aanpakken. Niet helemaal gelukt. Moe. Opperdepop. En dan ga ik nu ook nog eens de nachtdienst is. Zucht. Maar ja. Dan maar niet alles gestofzuigd en gedweild. Het is wat het is. Prioriteiten stellen. De kids komen woensdag weer hier. Ik ben blij. Is het huis op orde? Ik denk het niet. Is mams op orde? Ik hoop het. Zo niet…. Dan zeg ik dat ik even een power nap wil maken. Komt goed.