Daan en zijn beugel. Hij zit maar met zijn mond te bewegen. In de wang zitten gaatjes. Die moeten wennen aan de plaatjes van de beugel. Sowieso is het natuurlijk een gek mond gevoel als er iets anders in je mond zit. Je tong is daar ook heel gevoelig voor.

Meneer zat heel relaxed in de stoel bij de orthodontist. Dat was bij Eva wel anders. Dit ging super. Het scannen daarna ook. Daan heeft een app en een houder. Deze twee samen maken een scan. Heel bijzonder. Vertel ik nog wel een keer meer over. Thuis zei hij; de pijn valt wel mee. Ik zei nog; wacht maar even af. De assistente had trouwens nog gemeld dat als je tanden pijn hebt je niet aan de vla moet gaan (dat deed ik bij Eva). Gewoon eten. Kauwen, tegendruk geven. Dan gaat de ‘pijn’ sneller weg.

Daan kreeg mini pizza’s. Normaal vind hij ze crockie het lekkerst. Hij nam een hap en schrok. Wat een pijn. Ik kan niet eten mam. Hahaaa, je moet er even doorheen. Natuurlijk kan je eten. Dat kan iedereen met een beugel. Kreeg ik nog eens de schuld dat ze te hard gebakken waren. Zucht. De pizza’s in kleine stukjes gesneden. Hij begon ze eerst sompig te zuigen voordat hij erop beet. Na mini pizza nummer twee werd er gewoon gekauwd.

Hij mocht ook een ‘gewone’ pizza. Die zijn veel zachter. Had ik de verkeerde toch gekocht. Met salami. Dat lust Daan niet. Eva zei; haal de salami eraf en doe er extra geraspte kaas op. Haha, een goed idee. Maar die neus van Daan….. De pizza 🍕 stond voor zijn neus. Snuf snuf. Dit is salami mam. Chips, mislukt.