Eva heeft kookles. Daarbij heeft zij een kookschort nodig die ze aan het begin van het schooljaar kreeg.
Op een gegeven moment vroeg Eva om 50 cent. Deze moest ze tijdens de kookles inleveren. Voor een goed doel. Raar verhaal. Elke week weer 50 cent. Dus twee euro per maand. Op een gegeven moment vroeg ik aan Eva waarom ze steeds geld mee moest nemen. Eva bekende toen dat ze haar kookschort kwijt was. Tijdens de kookles mocht ze er een lenen voor vijftig cent. Aha. Dat verklaarde een hoop.
Maar Eefs, is het niet handig om er zelf een te hebben? Jawel. Ik mailde naar haar coach. Die kon een tweedehands regelen voor vijf euro. Dit schort moet uiteindelijk vier jaar meegaan. Wel zo handig als je er een hebt.
Na de herfstvakantie zei ik tegen Eva; loop naar je docent van kookles. Geef hem vijf euro. Dan krijg je een nieuw schort. Zeg maar dat dit via je coach is geregeld. Eva liep naar de kookles. Geen docent. De dag daarna weer. Weer geen docent. Het duurde even voordat ik doorhad dat deze meneer niet elke dag op school aanwezig was. En de dagen dat hij er wel wasβ¦.. Eva ging natuurlijk in de pauze op zoek. Maar dan heeft de docent ook pauze en is dus niet in zijn lokaal. Dus Eva; ga na je laatste les naar het lokaal. Pfffff. Afgelopen maandag had ze hier geen tijd voor ivm tijdsdruk door naar de orthodontist te moeten. De dinsdag had ze een survival dag, dus was ze niet op school. Toen werd het woensdag. Donderdag had ze examen kookles.
Ik was zo klaar met dit gezeur. Ik belde op de woensdag om 8:00 naar school. Ik kreeg een meneer aan de lijn die zei; u mag niks regelen, uw dochter moet dit zelf fixen. Ok. Eva moest zich melden in de docentenkamer. Volgens hem wist iedereen waar dit was. Bovenste verdieping in het midden. Ik gaf dit door aan Eva. Ze zocht zich suf. Mam, welk lokaal is dit nou? Lieverd, vraag aan een willekeurige leerling. Iedereen weet waar dit is. Pffff. Gelukt. Eva vond het. Daar kreeg ze te horen dat ze naar het lokaal moest waar de kookles werd gegeven. Dus Eva appt mij, mam, ik snap er niks meer van. Waar moet ik nou zijn?
Inmiddels was ik er ook klaar mee. Ik was al anderhalve week aan het appen over dit kl⦠schort. Ik mocht van school mij er verder niet mee bemoeien. Adem in, adem uit. Ik ben op de woensdag maar school gesjeesd. Het verhaal verteld. Nou, zei een zorg coârdinator, natuurlijk krijgt u een schort mee. Geregeld.
Later vertelde ik dit verhaal op mijn werk. Zegt een collega; ow, mijn zoon heeft er twee. Gevonden in het lokaal π€£.
