
Wij waren er klaar voor. Sint Maarten. Een bak met snoepjes. Nep kaarsen voor de deur.
Ik zei nog tegen de kids; ik zet de bak gewoon buiten. Laat ze maar pakken. Op is op. Neeeee, dat kon echt niet. Dan is in no time de bak met snoep leeg. Ok. Ik maakte een afspraak met Eva. Ik zou het zingen aanhoren en zij snoepjes uitdelen.
Eva was met een vriendin boven op haar kamer. Als de deurbel ging deed ik open. Ik hoorde het zingen π€ aan. Daarna stond Eva naast mij met de snoepjes. Teamwork.
Uiteindelijk werd er maar een paar keer aangebeld. Nog nooit zo weinig. Jammer hoor. Ik vind het zo gezellig. Dan denk ik weer aan vroeger. Dat Daan aanbelde en begon te zingen; sinte sinte mikmak. Mijn moeder is een dikzakβ¦.. Neeeee, Daan, dit is het verkeerde lied.
