Ik was laatst bij de jumbo. Ik zag een schattig mannetje op zijn knieën zitten. Voor de afdeling van de salades. De glazen deuren geopend. Hij belde met een vrouw. Ik ging er vanuit dat dit zijn moeder was. Hij had een rugzak 🎒 om waar een stokbrood 🥖 uitstak. Ik hoorde hem vragen; welke salade moet ik mee nemen ? Die met dat plaatje of die andere? Te grappig dit. Ik hoorde hem ook nog eens zeggen; is dit alles? Heb je echt niks anders nodig?

Vroeger gingen wij met een briefje 💸 en contant geld op,pad. Als ik daaraan terug denk dan kwamen wij vast met hele verkeerde boodschappen thuis. Tegenwoordig dankzij FaceTime krijgen je precies wat je zou willen.

Op een gegeven moment zag ik dat kereltje bij de zelf scanner. Een medewerker van de supermarkt hielp hem hoe hij alles moest afronden. Toen kwam het moment van betalen. Ik hoorde hem chips zeggen. En daarna de zin; ik weet de pincode niet meer. Ik wilde hem het advies geven om zijn moeder te bellen. Het was even stil. Hij typte de code in. Yes. Deze was goed. Dat kereltje, de medewerker en ik waren blij.