Afgelopen woensdag gingen Eva en ik naar het Wilhelmina kinderziekenhuis. Haar eerste ‘live’ controle bij haar arts. Eerst naar de röntgenafdeling voor een foto van mevrouw haar rug. Kom ik daar een ‘oud’ collega tegen. Een jongedame. Zo grappig. Fijn gesprek gehad.

Daarna door naar de poli. De arts was best tevreden. Eva haar schouders staan nog erg scheef. Maar dat kan wel een jaar duren voordat dit weer ok is. Dus dat komt waarschijnlijk wel goed. Waar ik meer mee zit is dat Eva nu nog 38% scheefstaand heeft in haar rug. Dat is precies het getal waar wij mee begonnen voordat ze een corset kreeg. Afgelopen oktober werd Eva op de wachtlijst gezet voor een operatie. Na vier jaar lang een corset te hebben gehad. Corona, lange wachtlijsten. Januari werd maart. In die tussentijd was Eva haar rug van 78% graden maar 86% gegaan. In die paar maanden. Dan denk ik; als de operatie eerder gepland had kunnen worden dan hadden wij 8% winst. Dan zat Eva nu op 30%. Maar ja, zo mag je niet denken. Eva is geopereerd. Alles is goed verlopen. Als Eva uit de douche stapt zie ik een glimlach op haar gezicht als ze in de spiegel kijkt.

Ondertussen heb ik een dochter die denkt dat iets liggend in een stoel beter is voor haar rug. Zo zit zij naast mij in de auto. Misschien maar beter. Als zij rechtop zit en ik wat harder over een verkeersdrempel heen rij zou haar hoofd maar zo een deuk in het plafond kunnen veroorzaken 😂. Haar bovenlijf is zo enorm lang geworden.