Je kon een prijs winnen bij de jumbo. Een examen pakket. Ik dacht, ik doe mee voor mijn nichtje Sanne die gisteren haar eerste middelbare school examen had. Maar ook voor mijn dochter. Zij had voor de schoolvakantie de Cito toets. Stress. Ik kreeg haar niet naar school. Zucht. Ik was aardig, beetje boos naar heel boos. Helaas. Geen beweging in te krijgen.

Inmiddels contact gehad met een autisme coach. Er is over Eva vergadert. Zij gaven aan, neem de tijd. De operatie is voor Eva een traumatische ervaring geweest. Dit moet een plek krijgen. Zo gezegd zo gedaan. Eef meer met rust gelaten. Van de week kwam ze naar mij toe en zei vol trots; mam, ik kan weer rennen. Toen er iets op de grond lag zei ze; kijk eens mam, ze boog voorover en pakte het van de grond. Niet meer helemaal door de knieën. Wauw!

De Cito moest ingehaald worden na de vakantie. De juf had iemand geregeld die bij Eva kwam zitten. Over twee dagen verdeeld heeft Eva deze gemaakt. Ze gaf aan dat ze daarna moe was. Ach, alles is weer wennen voor haar. Ze gaat met kleine stapjes vooruit. Prima.

Fysio is nog wel een ding. Wordt vervolgd.