Toen onze kat nog een kitten was probeerde ze onze slaapkamers binnen te komen. Overdag hebben wij de deuren dicht. Zo ook de nacht. Maar mevrouw probeerde dus in het begin aandacht te krijgen. Dan hoorde ik haar pootjes πΎ tegen de deur πͺ aan vegen. En maar mauwen. Mijn dochter riep weleens; mam, mag ze naar mijn slaapkamer. Nee, want als je daar eenmaal aan begint. Daarna ging het heel lang goed.
Nu begint ze te mauwen als ze de vogeltjes buiten hoort, als het licht wordt. Zo rond 6:00. Is mij te vroeg. De kinderen worden niet wakker van de kat. Ik helaas wel. Een keer ging ik toen naar het toilet. Ik liet de kat meteen naar buiten. Foute boel. Sinds die tijd mauwt ze voor mijn deur als de vogels buiten hoort. Ik laat haar janken hoor. Ze mag er pas in als mijn wekker β° gaat. Dat doe ik bewust. Ook in het weekend.
Als mijn wekker gaat mag mevrouw de slaapkamer in. π, dat klinkt best gek. Maar ik kan je vertellen, zodra ik mijn bed π uitstap en de trap afloop rent ze voor mij uit de trap af. Dan wil ze naar buiten.

