Mijn zoon had gisteren met school een uitje naar de Efteling. Super leuk. Hij zag er schijnbaar vooral tegenop. Hij was bij zijn vader dus ik kon niks aan eten mee geven. Je zou zeggen, dag uit, plezier maken, geen school. Hij dacht vooral; Met zβn allen in een bus π, is het dan βteβ druk? Hoe doe ik het met eten? Word ik βwagenziekβ?
Ik had de dag daarvoor tegen hem gezegd; eet sβmorgens een boterham. Neem er ook een mee. Anders wordt je misschien misselijk π€’ als je in een attractie gaat. Meneer was nl weleens wagenziek. Alhoewel dat alweer een tijd geleden was. Dat had toen meer te maken met op vakantie gaan, de spanning van waar gaan wij heen. Moe van een reis en daardoor sneller misselijk zijn.
Gisteren om 10:00 dacht ik; ik vraag om een leuke foto van de Efteling. Kreeg ik deze foto. Najaaa. Van eten. Later zei een collega; hij wil laten zien dat hij eet. Tegen de misselijkheid.

Een paar uur later vroeg ik weer om een leuke actie foto en of hij het leuk had? Hij vermaakte zich suuuuper. Zo leuk. Zo blij voor hem. Ik kreeg toen deze foto;

Hahaaaa. Meneer Daan die eet. Geweldig. De verhalen ga ik nog horen. Dinsdag is hij weer hier.
Ondertussen had Eva een verjaardag van haar juf. Bowlen. Dat laatste deed Eva niet. Maar ze was er weer bij. Een uur lang. Ze heeft enorm genoten. Ik kreeg van de juf een foto van Eva met haar twee vriendinnen. Drie maal een grote glimlach. Ook kreeg ik onderstaande foto. Het was een gezellige verjaardag.
