Gisteren mocht Eva douchen met hulp van mama. Nog in het ziekenhuis. Zonder een verpleegkundige. Oei, wat vond Eva dit spannend. We did it. Maar pfew, wat koste dit voor Eva veel energie.

Na het douchen mocht ze uitrusten. Op een gegeven moment zei ze; mam; ik wil nu naar huis. Ok dan. Eva in de rolstoel. De papieren mee. Wij, Eva en ik, gingen voor het eerst de wijde wereld in na de operatie. Dat viel niet mee. Er was geen verpleegkundige die mee kon. Ik reed Eva in een rolstoel naar onze auto. Eef ging op de rand van de autostoel zitten. Benen binnenboord. Toen nog haar hoofd. Tjee, wat een uitdaging. Ik moest Eva haar hoofd naar beneden duwen om in de auto 🚙 te kunnen zitten. Eva schreeuwde het uit. Sorry lieverd.

Eenmaal in de auto moest ik Eva even alleen laten. Ik gaf haar haar mobiel. Mocht er iets zijn, dan kon ze mij altijd bellen. Maar ik moest de rolstoel weer terug brengen naar de afdeling. Zo bizar. Niemand die je helpt naar de auto. Niemand die de rolstoel mee naar de afdeling terug neemt.

Prima. We did it. Eva zat in de auto. Ik reed naar huis. Onderweg viel Eva in slaap. Super. Ik had dus nog de skills van glijdend vervoer.

Eenmaal thuis viel Eva in slaap op de bank. Daarna kwamen opa en oma nog op visite. Erg fijn. Mams kon toen de medicijnen 💊 voor Eva ophalen bij de apotheek.

S’avonds de trap op. Oei, ook weer spannend. Maar ze deed het zo goed. Op elke trede een voet. Ik had verwacht dat ze elke trede met de een en daarna de andere voet 🦶 zou nemen. Misschien ging ze op deze manier naar boven om er snel te zijn 😆. In bed komen was even een uitdaging. Je moet in een keer goed liggen. Eva heeft nog moeite om met haar billen te schuiven. Dan beweegt er teveel in haar rug. Dus in een keer op de goede hoogte zitten met de billen zover mogelijk naar achteren. Dan is het met de benen omhoog al draaiende liggen. Om 8:00 sliep Eva nog. Top!