Gisteren kwam Eva om 12:00 huilend uit school. Rugpijn en hoofdpijn. Ze miste haar corset. Maar die past niet meer. Deze is ook niet meer nodig omdat ze toch geopereerd gaat worden. Nu kunnen haar spieren sterker worden. Handig voor na de operatie.

Ze gaf aan dat ze tijdens de les al naar het toilet was geweest omdat ze dacht dat ze moest spugen van de pijn. Ze lag daarna thuis lijkbleek op de bank. Maar weer thuis blijven? Zucht. Ik was daar zo klaar mee. Ze gaat hierdoor teveel missen. Gelukkig hebben ze de middag vaak praktijk onderwijs. Maar toch…. Ik kreeg een van haar leraressen aan de telefoon met het ziek melden. Pffff. Wat baal ik van dat ziek melden.

Eva had al een kussen mee naar school voor op haar stoel. Werkt niet zegt ze. Jammer. De juf stelde een andere stoel voor. Wij gaan het zien of dat gaat helpen. De juf waar ze les van had die dag zei dat er een gevoelig onderwerp in de klas was besproken. Iets met pesten….. social media….. zou dat het zijn? Geen idee. Of toch de spanning van de operatie?

Ondertussen baal ik van weer een middag les uitval. Ik heb een mail gestuurd naar het WKZ. Vanmiddag word ik gebeld door de arts van Eva. Als hij zegt dat Eva geen hoofd of rugpijn kan hebben ivm de scheefstaand, dan weet ik hoe ik Eva moet aanpakken. Maar voor nu word ik er bijna radeloos van.