Wat een inzet is dit voor mijn kinderen geweest. Een type cursus. Bij hun vader geen computer. Dus bij mij moesten ze de type cursus volgen. Dit betekende dat zij zelfs in het weekend en vakanties moesten typen.

In het begin was het op school. Helaas wel in papa zijn tijd. Een keer in de veertien dagen. Als het in mijn tijd kon, graag. Het was namelijk mijn idee. Alles op mijn kosten.

Waarom koos ik voor een type cursus blind leren typen? Computers zijn van nu en blijven de toekomst. Mij zoon wil IC-ter worden. Dan is blind kunnen typen wel zo fijn. Mijn dochter…… weet nog niet wat ze wil worden. Maar op elke middelbare school moet je veel verslagen maken. Hoe fijn is het dan dat je dit ‘blind’ kan? Alles voor hun toekomst.

En dan krijg je te horen dat je zoon met een 9 is geslaagd. En dochter met een 7,5,. Dan springen wij 👩‍👧‍👦 een gat in de lucht!!! Zo blij!

En wat nu? Hoe vaak nog typen om dit bij te houden? Een keer per week is prima zegt de meneer. Maar al doe je dat niet. Dan heb je het in no time na een lange tijd weer opgepakt. Ze zijn zo intensief bezig geweest.

Aankomend weekend houden wij een type cursus feest! Ik ben zo blij met hun inzet. Soms met gefoeter. Maar hè, they did it! Zo trots op mijn kinderen! Weer een goede stap gezet voor hun toekomst.