Ik merk dat een groot huis voor mij in mijn uppie of voor ons drieën best veel onderhoud is om alleen te doen. De opvoeding doe ik natuurlijk ook al alleen in dit huis. De weekenden dat de kinderen bij hun vader zijn werk ik meestal. Ik zorg wel dat ik een dag voor mijzelf vrij heb. Maar op die vrije dag moet ik alsnog het huishouden doen. Ik merkte wel dat ik steeds meer achter liep. Op mijn vrije dag was ik moe. Wilde ik uitslapen. Bank hangen. Zappen voor de tv. En dat doe ik nu ook. Want ik heb de perfecte regeling gemaakt met mijn ouders. Zo fijn.

Mijn vader was hier gisteren. Ik had een te doen lijstje. Hij heeft de tuin gesnoeid en aangeveegd. Winterklaar. Ik kan zo van dat uitzicht genieten! Een schone tuin. Rust.

Ondertussen maakte ik de keuken kastjes schoon. De bovenkant van de kast en keukenkastjes. De ramen van binnen gezeemd. Mijn vader heeft onder de bank gestofzuigd. Ik ging daarna met een dweil alles na. De in between gordijnen heeft paps gestofzuigd. Ik had zaterdag de andere gordijnen al in de was gedaan. Wat voelt dit goed. In 2 uur tijd is alles beneden en de tuin schoon, fris. Kunnen wij er weer een hele tijd tegen aan.

Ondertussen kwamen wij nog wat klusjes tegen. Die doen wij over 14 dagen. Een muurtje witten. Vensterbank kitten. Een kast deur repareren. Dan is alles weer voor een lange tijd schoon en klaar. Mijn moeder riep al; dit lijkt wel een voorjaarsschoonmaak. Klopt. Ik doe alles meestal anders. Ik doe de klusjes nu. En wat geniet ik van al het bling bling.

Ondertussen zat mijn moeder op de bank. Te breien. Met haar eigen schoenen aan. Dit klinkt misschien gek. Maar mijn moeder kon maandenlang haar schoenen niet meer aan. Vocht zat in haar benen en voeten. Deze werden steeds gezwachteld. Mijn moeder droeg toen de schoenen van mijn vader. Maar dat was toch moeilijk lopen. Nu kan ze sinds gisteren weer haar eigen schoenen aan. Dat loopt zoveel fijner. Zo bijzonder als ik haar nu zie lopen. Echt fijn dat dit ons nog is gegeven.