Ik ben geen verpleegkundige maar ben toch verwend op deze dag van de verpleging.

In het ziekenhuis stond een barista kar. Daar kon je een heerlijke vers gemaakte koffie, chocolade melk of verse thee bestellen. Je mocht voor je collegaβs meenemen. Ik stond daar met drie collegaβs. Wij gaan toch niks meenemen voor collegaβs? Geneuzel. Laat ze lekker zelf maar lopen π€£. Staat er een mevrouw voor ons die wel sociaal was. Een dienblad vol bestelde ze. Pffff. Wij maar wachten. Zegt mijn collega hardop terwijl wij aan het wachten waren; hoeveel moesten wij ook alweer bestellen voor de ok? 60 cappuccino en hoeveel thee? De baristo meneer en de mensen achter ons raakten totaal in paniek. Hahaaa. Grapje mensen.

Ik liep vol trots met mijn hartjes koffie naar de ok. Glunderend. Ik had gewoon een hart van een man gekregen. Bijna gearriveerd. Gaat er een deur open die echt nooit open gaat. Een arts wilde even de gang op ( nee, hij had geen straf). De deur kwam precies tegen mijn arm. Mijn koffie vloog voor een deel de lucht in. Ik zei nog; daar gaat mijn hart. Zegt mijn collega; is je hart alweer gebroken π€£π.
Verder kregen wij nog een kruidenplantje. Ik heb hem al gepoot in mijn kruidentuin.

Er zat een flesje citroen olie bij. Heerlijk voor een salade. En een kaartje.
