Om 20:00 werd er geapplaudisseerd voor de mensen in de zorg. Erg aardig! En helemaal mee eens.

Mijn kinderen en ik stonden buiten. Wij applaudisseerden. Om ons heen hoorden wij dit ook. Wat fijn die saamhorigheid. Daar gaat het om. Saamhorigheid.

Iedereen draagt zijn steentje bij in de maatschappij. De een werkt thuis. De ander moet de werkvloer op. Allebei prima. Vergeet vooral niet de mensen in de supermarkten. Zij hebben te maken met massa hysterie. Teveel mensen in een kleine ruimte. En in de beveiliging……

Met z’n allen zijn wij mega vatbaar. Lieve mensen; blijf zoveel mogelijk binnen! De scholen zijn niet voor niets dicht.

Dank lieve buren dat jullie over de schutting riepen: dank buuf voor je inzet. Mensen zoals jullie zijn goud waard. De mensen in de zorg gaan ervoor. Dat is waar wij voor geleerd hebben. Maar ook wij vinden het spannend. Wat staat ons allen nog te wachten?