Sta ik voor een stoplicht. Ineens toetert de auto die naast mij staat. Daar zitten drie knappe jongemannen in. Zonnebril op. Glad gestreken haren. Fiet fieuw. En dat toetert en zwaait naar mij.

Eerst schrok ik. Er is al zolang niet meer geclaxonneerd naar mij. Toen ze begonnen te zwaaien was ik even in de zevende hemel. Maar vrij snel kwam ik weer hard terug in de realiteit. Mijn dochter en haar vriendinnen waren naar iedereen die voorbij kwam aan het zwaaien. Deze jongens waren zo aardig, sociaal, om iets terug te doen.

Jongens bedankt. Namens mijn dochter en ook namens mij. Ik voelde mij heel even weer 18 🤪.