Zoals ik al beschreef. Eva en ik waren bij de kaak poli. Om 13:30 een afspraak. Het liep uit. Om 14:15 aan de beurt. De prik viel uiteindelijk gelukkig mee.

Maar daarna. Ik mocht niet bij de behandeling zijn. Vind ik persoonlijk nog steeds bijzonder. Een kind van 13 moet dit allemaal alleen ondergaan? Ik wilde geen zeikerd zijn dus zei niks.

Het los wrikken van Eva haar kies viel tegen. Het duurde heeeeeel erg lang. Op een gegeven moment rende een mega overstuur kind naar mij toe in de wachtkamer. Ik blijf hierbij; waarom mocht ik er niet bij?

Eva huilde enorm. Aansteller of niet? Ik kan jullie vertellen; de rest van de mensen, volwassen en kinderen in de wachtkamer werden mega bang dankzij Eva. Mocht ze ooit haar verstandskiezen moeten inleveren….. dan wordt dat nog wat.

Zo leuk om te zien dat Eva graag kookt. Dit heeft zeker met haar opleiding te maken.

Regelmatig als ik thuis kom zie ik lege bakken met kruim van noodles staan. Eva maakt dit met vriendinnen. Ze doen daar geraspte kaas bij en Chili saus. Op de keukenvloer vind ik dan stukjes noodles. Prima. Vroeger kon ik daarover geïrriteerd raken. Nu ben ik allang blij dat ze zich redden.

Zondag hebben wij Mac and cheese gemaakt. Daar had Eva het al heel lang over. Een zakje geraspte oude kaas kost ruim vier euro! Say what? De helft nu gebruikt. De rest ging de vriezer in. Ms beter een stukje kaas te kopen en deze zelf raspen.

Het was weer heerlijk met dank aan Eva. Een roux gemaakt van meel en water. Melk erbij. Geraspte kaas. De pasta gekookt. Dit alles in een oven schaaltje gedaan (maal 4). Wit brood in kruim eroverheen gestrooid. Nog wat geraspte kaas. Oven aan. Even wachten. Smullen maar.

Jawel. We hebben ze weer; goudvissen. Ik dacht het is nu of nooit (meer) als het aan de partij van de dieren ligt. Gierende banden naar de winkel. Daar koos ik er drie uit. Ik zei nog tegen de meneer van de winkel; ze hebben al een naam, Kwik, Kwek en Kwak. Hij moest lachen.

Ik vroeg aan hem; gaat het nu echt gebeuren dat wij geen hamsters, vissen en konijnen mogen hebben? Zijn ogen werden groot. Stoom kwam uit zijn oren. Dat roepen ze al 25 jaar! Maar nu zit er weer iemand op de stoel die de media opzoekt. Hebben verder niks te doen. Ik had vroeger konijnen hier. In een mega hok. Maar door dat gezeur van die gasten kreeg ik klachten. Dag konijnen🐇.

En wat vissen betreft. Die mogen niet in een ronde kom want dan worden ze gek van rondjes zwemmen. Serieus zei hij luid. Ik had ze vroeger in een ronde kom. Ze zwommen van links naar rechts en van onder naar boven. Wat een onzin!!

Ik lag stiekem in een deuk. Die man was bloed fanatiek, hahaaa. Het is natuurlijk ook zijn inkomen. Hij is trots op wat hij verkoopt. Ik ben blij met hem.

Ik ga met de kinderen naar Engeland. Mijn familie daar heb ik een app gestuurd. Wat wilden ze hebben? Echt geweldig wat voor een lijst ik kreeg.

Nibbit, ontbijtkoek, veel (zoete) drop, roze koeken. Liefst met jam erin. Die kende ik niet. Ik denk dat de luxe roze koeken jam bevatten. Maar ik keek naar de prijs. 5 koeken voor 4,99. Say what? Ik neem de andere versie mee. Ik doe ze waarschijnlijk een mega groot plezier als ik frikandellen meeneem. Maar ik denk dat ik een groot probleem krijg als ik bij de douane eruit gepikt wordt. Mijn tante nam ze wel altijd mee als ze terug ging naar Engeland. Haar twee kinderen met hun gezin kwamen dan de dag daarna op visite. Dan hadden ze een frikandellen party, haha.

Wat mijn familie ook steeds vraagt; ossengal zeep. Ik citeer; I call it magic soap. Haha.

Bastogne koeken kan je in Engeland kopen. De ‘gewone’. Zij willen graag de duo versie. Hop. Ook gescoord. Bij de Albert Hein XL. Ik hoop voordat wij gaan nog een aanbieding te kunnen scoren. 1,99 euro per pak vind ik best veel.

Het is zover. Eindelijk. Een collega van mij begon een buurtkastje. In mijn straat. Daar stopte de buurt eten in en een ander pakte dit eruit. In de hoop dat dat mensen zijn die het nodig hebben. We hebben het hier over mensen die niet bij de voedselbank in aanmerking komen omdat ze nog geen grote schulden hebben. Maar voor nu redden ze het net niet. Deze mensen willen wij (een kleine groep vrijwillers) helpen. Dit buurtkastje maakte al elke maand een voedselpakket voor 20 gezinnen. Een andere wijk ook.

Eind december was het nog een droom om een winkel te openen. Een winkel zonder kassa. Dat 40 gezinnen die wij nu hebben kunnen winkelen zonder te betalen. Inmiddels wat giften mogen ontvangen. Boodschappen van mensen.

De spullen werden opgeslagen.. Een buurthuis gaf ons een prachtige ruimte! De Meerpaal. Echt fantastisch. Zo blij mee.

Gisteren werden door twee andere dames en mijzelf de laatste inkopen gedaan. De boel ingericht. Wat voelde dat goed. Via via een stelling en een koelkast. Ongelooflijk wat een hulp en giften wij hebben gekregen.

Een van de dames had haar auto vol met boodschappen. Maar ook een lekke band. Ik heb de spullen opgehaald. Mijn auto zakte bijna door de hoeven.

Wasmiddel en drogisterij producten gekregen. Super fijn.

Hier zijn wij nog aan het inrichten. Uiteindelijk komt er een bepaald systeem. Die nemen wij over van de voedselbank in Veenendaal. Veel geleerd van ze.

Tijdens de lunch gisteren waren nog wat extra vrijwilligers. Echt fijn dat wij allen op één lijn zitten. Onze stichting gaat heten; voedsel connect. Men krijgt voedsel van ons. Maar de koffie tafel is ook belangrijk. In gesprek komen met de mensen. Kinderen kunnen spelen of knutselen. Wij willen dat mensen gehoord worden. Dat ze verder komen met tips. Dat ze kunnen zeggen; ik ga het redden zonder de hulp van de winkel zonder kassa. Wij zijn er nog lang niet. Maar het begin is er.

Wat zo grappig was….. dat is een voordeel van connecties; een persoon die mee kwam praten over ideeën zei ineens; ik fiets naar de voedselbank. Ze kennen mij. In Ede is op de vrijdag een uitgifte van pakketten. Ms hebben ze wat over. Daarna belde ze ons. Of we met de auto kwamen. Twee dozen vol met gesneden groente. Toetjes. Drie dozen chips en drie dozen pepernoten. Zo lief. De meneer van de voedselbank zei wel; anders gaven wij het aan het leger des Heils. Ow…. Toen voelde het minder goed.

Maar wat gaan wij nu doen? Vandaag hebben wij heel veel vers spul. Wij denken dat dat niet allemaal op gaat. Dan geven wij dit vanmiddag alsnog aan het leger des Heils. Niks gaat verloren.

Eva gaat echt suuuuper goed op school. Ze had een moeilijke start. Wij, haar vader en ik, waren soms even streng voor haar. Dat heeft haar uiteindelijk zeker geholpen. Ze doet het nu goed. Mooie cijfers en ze heeft vriendinnen. Het belangrijkste is vooral dat ze lekker in haar vel zit.

Afgelopen week was ze een keer niet lekker. Dan gaat ze ook helemaal los op de app. Ze wilde na de wiskunde toets naar huis.

En dan klinkt het even hard van mijn kant. Maar als ik toegeef dan weet ik dat mevrouw elke maand (in deze ene periode) naar huis komt fietsen.

Dat laatste woord: tering. Foei! Ik reageerde niet. Mevrouw was boos. Ze zei daarna ook niks meer. Ze heeft deze schooldag volgehouden. Toen ze thuis kwam was ze blij. Mam; er was een vechtpartij en ….. heeft verkering met nummer vier van dit schooljaar. 😂😅. Oftewel, het was weer een top dag.

Iedereen weet en voelt in de portemonnee dat de boodschappen mega veel duurder zijn geworden. Vooral in Nederland. Bij ons 🇳🇱 zijn de boodschappen het duurst van heel Europa. Ok. Maar zo ook de gasprijzen. Bij ons ook wederom het hoogste van heel Europa. Pfff. Bijzonder. De regering…. Zegt hier niets over. Nog minder dan dat. Vroeger hoorde en zag je de politici. Nu? Waar zijn ze? Wat doen ze? Zijn ze opgelost?

Ik keek bij een supermarkt naar de pindakaas. Het was wel een grote pot. En een A-merk. Maar serieus een prijs van meer dan 8 euro? No way. Dan gooi ik wel een paar noten in de blender. Wat olijf olie erbij. Dan heb ik pindakaas voor minder dan een euro.

Mijn dochter is dol op een hamburger. Bij de MacDonalds is deze niet meer te betalen. Vorige week nam mijn zoon twee Mac chicken burgers. Elf euro. Say what? Laatste keer! Gelukkig genoot hij ervan. Maar dit gaan wij nooit meer doen.

Maar ja, ik dacht zuinig te wezen. Twee hamburgers in de pan. Ik werd bijna afgemaakt. Een grote oorlog hier in de keuken. Echt, de vet spatten vlogen om mijn oren en de hele keuken zag er niet uit. Niet normaal. Dat heeft natuurlijk weer te maken met het vlees wat vol gespoten wordt met water. Dat gaat koken en ontploft. Dus, helaas. Geen hamburgers meer van de Mac en de supermarkt.

En dat is precies waar onze regering naartoe wil. Alles vega.

Vorige week woensdag kregen wij 👩‍👧‍👦 visite. Van een oud collega. Hij had een weddenschap. Dat hij Anton 🐍 vast durfde te houden en op de foto zou gaan. Samen natuurlijk.

And he dit! Super stoer natuurlijk. Het leverde een leuke zak cent op. Daan was hier heel blij mee. Mam, die meneer is ten eerste heel erg aardig. Hij mag vaker komen. Maar in zijn achterhoofd zaten ook vasten zeker de centen 😉.

Afgelopen weekend had ik oproepdienst. Vrijdags begon ik om 14:30 en moest ik werken tot 22:30. Daarna heb je oproep tot de volgende ochtend 8:30.

Het programma was enorm. Uiteindelijk viel het mee voor ons. Maar ja, je gaat op je piket kamer liggen. Ik durf niet meteen te gaan douchen. Je zal toch niet opgeroepen worden? Ik douche altijd net iets voor 8:30. Dan is de nieuwe poel al paraat.

Zo ook afgelopen weekeinde. Ik dacht dat ik een scrub mee had. Helaas. Douche gel it was. Zwart. Nou ja zeg. Ik kreeg het niet uit een washand. Dat is toch niet normaal? Ik weet natuurlijk niet wat het in de was doet. Maar voor nu…. Ziet er niet best uit.

Soms word ik zo moe van Nederland. Zoveel regeltjes. Af en toe zo niet handig.

Mijn zoon stond (dacht ik) ergens ingeschreven om getest te worden op van alles. Puur omdat school niet loopt. Waarom niet? Dat willen wij als ouders uit laten zoeken. Ook in het belang van zoonlief. Hij snapt er ook niks van. Zijn inzet (en die van ons) is enorm maar het komt er niet uit.

Papieren ingevuld. Verstuurd via mail. Ze kwamen niet goed binnen volgens de organisatie. Ik kreeg een voice mail hierover. Ze zouden de formulieren per post gaan versturen. Zo ook een mail met dezelfde boodschap. Prima. 19 januari. Ik heb een week gewacht. Geen post. Vandaag toch maar eens gebeld aangezien wij enige spoed hebben. Er is al een schooljaar onbewust verprutst. Toch niet nog een jaar. Voor Daan ook heftig. Hij heeft alweer een nieuwe klas. Toch niet nog een derde keer….Ik heb wel tien keer gebeld. Niet een keer werd er opgenomen. Ik stuurde een mail. Met de screenshot van wat mij beloofd was. Krijg ik als antwoord; uw zoon heeft nog geen intake gehad. Daarom verzenden wij niks per post. Say what? De een zegt van wel. En een ander weer van niet. Typisch Nederland met al zijn regels. Het zijn er zoveel dat niemand ze allemaal kent. Daardoor gaan veel dingen mis.