Ineens vroeg WordPress dat ik ene Jetpack zou toevoegen. Ik als digi beet probeerde dit. Moest ik ineens een nieuw account aanmaken. Say what? No way.

Pfff. Een grote ellende.

Ik ben bang dat ik vanaf morgen niet meer online ga zijn. Sorry daarvoor. Ik ga uitzoeken hoe nu verder.

Ik was afgelopen week jarig. Maar toen ook in Engeland. Ik zag via meerdere apps allemaal leuke lekkere dingen voorbij komen. Gratis.

Bij de Mac twee maal een hamburger gratis, flurry of kipnuggets. De Lidl schonk mij een reep chocolade. Ik koos voor de de framboos smaak.

De Hema. Dat was een gek verhaal. Ik zag dat ik tot en met de zesde een gratis tompouce kon ophalen. S’morgens nog gekeken. Yes. Nog steeds op te halen. Sta ik rond 11:00 in de winkel. Ik keek naar de app. Foetsie. Nou ja zeg. Bijzonder. Ik legde dit verhaal uit aan een medewerkster. Ze geloofde mij. Ik kreeg alsnog een tompouce mee. Gratis. Thuis in tweeën gesneden. Kids hebben gesmuld.

Toen naar de jumbo. Ook daar problemen. De zak met snoepjes, de lievelings van mijn kids, hadden ze niet op voorraad. Volgens de manager nooit gehad. Say what? Ik kocht deze al jaren bij ze. Helaas nu niet (meer) op voorraad. Ik mocht een andere zak uitzoeken. Niet de eerste keus van mijn kids. Maar, hé, gratis. Je bent Nederlander of niet?

Voorheen dacht ik hier nooit over na. Ik kocht gewoon lakens en onder lakens. Het materiaal? Uhm…. Ik denk een soort van katoen. Deze voelde in de zomer lekker fris.

Laatst zag ik een heel groot gat in het onder laken van mijn dochter. Oh dear. Ik moest op pad voor nieuwe.

Action had niks. Dan maar naar de Hema. Eerst zag ik een warmte onder deken. Flanel. Die was ook het goedkoopste. Lekker voor nu maar voor in de lente, zomer en herfst, voor mij te warm. Denk ik.

Katoen. Niet te betalen. Chips. Wat nu te doen? Ik nam een tussen product. De goedkoopste. Een enorme gok. Maar wow, voor nu is deze echt de beste. Zacht. Warm. Ik ben benieuwd wat ik van deze onderlaken van de zomer ga zeggen.

Straks vertel ik je meer over de Engelse supermarkt.

Wat een ervaring. Het openbaar vervoer in Engeland. Zo makkelijk. Beter dan in Nederland. Dan moet je een of andere kaart kopen. Geld erop zetten. Gedoe. In Engeland koop je voor de trein gewoon een kaartje. En voor de ondergrondse gebruik je je bankpas. De hal in met je pasje. En eruit ook weer met je pasje. Daan en Eva hebben een bankpas. Ideaal.

Na drie keer in en uit checken werd het gratis. Eerst was er 24 pond van mijn rekening gehaald. Ik wist via collega’s dat een deel de volgende dag weer terug gestort zou worden. En jawel. Uiteindelijk waren wij voor een dag reizen 8 pond per persoon kwijt. Prima prijs.

Die roltrappen daar waren soms heel erg lang. Vroeger boeide mij dat niks. Maar nu? Hoe ouder, hoe minder stabiel ik op mijn benen sta. Naar boven ging nog wel. Maar naar beneden? Hoogtevrees.

Ik hoor zojuist dat er in Nederland ook met een bankpas gereisd kan worden. Dat vind ik dus ideaal.

Kijk haar nou liggen. Vandaag precies een jaar geleden lag ze op de Intensive care. Laatst vroeg Eva aan mij; mam, kunnen we 3 maart vieren? Huh, wat bedoel je? Dat is de dag van mijn operatie een jaar geleden. Kunnen wij daar iets mee doen? Jawel, maar dan zitten wij op de boot. Op de heenweg al gekeken wat voor lekkers ze hadden. Appeltaart, chocolade taart, worteltaart of een chocolade toetje. Dat komt wel goed.

Als ik nog denk aan die eerste periode. Wat een pijn had Eva. Zo zielig. Ik bleef de hele tijd bij haar op de intensive care en de kinderafdeling. Haar vader had zijn vriendin te verzorgen die dezelfde dag geopereerd werd. Daan was met zijn stiefbroer bij die zijn vader in Amsterdam waar hij enorm verwend werd.

Eva moest op de afdeling van alles doen voordat ze naar huis mocht. Op bed rechtop zitten. Aan tafel zitten met eten. Douchen. Stukje lopen. Trap lopen. Alles de eerste keer was zo eng voor haar. Haar hoofd stond na de operatie anders op haar romp. Ik vergeet nooit de rit naar huis. Ik kreeg Eva de auto niet in. Ze kon niet bukken. Ik moest haar hoofd naar beneden duwen om haar in de auto te krijgen. Ze gilde het uit.

Ik keek de foto’s terug van vorig jaar. In mijn gedachten had Eva weken alleen maar op de bank gelegen. Niet dus. Volgens de app mocht ze na twee tot zes weken weer kort naar school. Dat haalden wij net niet. Misschien ook wel omdat thuis school perfect ging (dankzij de COVID periode). De hele klas kwam een keer bij ons thuis op bezoek. Eva kreeg regelmatig visite van klasgenootjes. Deze periode had soms wel iets als Eva niet teveel pijn had. Samen heerlijk keuvelen.

Vandaag eten wij een taartje om te vieren waar Eva nu (mooi rechtop) staat.

Gistermorgen vroeg op. Snel ontbijtje erin van crumpets en muffins. Ik dacht aan cake muffin. Maar het is een soort brood. Deze snij je doormidden. In de toaster. Boter en marmite erop. Real english breakfast. We gingen met mijn oom mijn nicht ophalen. Daarna op naar de trein. Een parkeerkaart voor de auto hadden wij nodig. Nergens te vinden. Blijkt dat er op het station een automaat staat om een parkeerkaart te kopen voor je auto op de parkeerplaats. Klinkt logisch toch? Niet dus. Typisch Engels volgens mijn nicht.

Ruim een uur met de trein. Elke twee stoelen hebben een stopcontact en een usb poort. Najaaa, wat handig. Mijn powerbank kon in mijn jaszak blijven zitten. Bij Liverpool stapten wij uit.

Het was prima weer. Droog. Bewolkt. Voor de foto’s was een zonnetje mooier geweest. Maar het was niet anders. De Towerbridge, het regeringsgebouw, de BigBen en Westminster Abbey zagen wij als eerste. Daarna weer door met de ondergrondse. Eva nam nog een Starbucks. Mag eigenlijk niet van mijn oom. Deze keten betaald niet genoeg belasting zei hij, haha. Harrods van binnen gezien. Wat een juwelen zagen wij daar. En heel veel bewaking.

We hebben heel veel gezien. Meestal van de buitenkant. Prima. Binnen te druk en te duur. De kids waren op een gegeven moment kapot. Vooral Eva. Snap ik. Vroeger was ik ook redelijk snel moe van het lopen en geslenter. Tegenwoordig kan ik uren staan en of slenteren.

Op een gegeven moment zagen wij een !McDonald’s. Serieus? Jawel. Daan wilde daar dolgraag heen. Het had zijn dag gered zei hij 😂. Er zat weer ‘voeding’ in zijn lijf.

Nog een magneetjes gekocht van Londen. Die sparen wij. Al met al een super leuke dag. Veel gelachen en gezien. We love Londen. Eenmaal thuis aten we Indiaas. Take away. Zo, dat was lekker. Pappadums met sausjes. Daarna naan brood met kip vulling en piepers. Zelfs Daan vond de piepers lekker. Nog een kip snack erbij. Gewone rijst en rijst met kip. Njom njom. Nooit gedacht dat de kids konden smullen van voor hun onbekend eten.

Het was een prima dag om mijn oudejaarsdag te vieren. Mijn laatste dag als een 51 jarige.

Wij 👩‍👧‍👦 zijn saaie vakantie mensen. Het scheelt dat wij al vaker in dit gebied van Engeland zijn geweest. Ik vind het heerlijk om met mijn tante te kletsen. De kids vermaken zich met klieren, spelletjes doen en een telefoon. Ze vinden het heerlijk op de grote slaapkamer. Helemaal ying yang. Uiteraard roep ik ze voor het eten naar beneden en voor uitjes.

Gisteren naar een second hand shop geweest. Ik heb een leuke puzzel gescoord. Die kan je twee kanten op maken. Een kant is een makkie. Maar de andere kant….. enig. Daarna gingen we naar een supermarkt. We keken onze ogen uit. Wat een keuze. Die was echt reuze. Heerlijk om rond te neuzen. Ik dacht een leuke foto van de kids gemaakt te hebben. Helaas, Eva nam een vreselijke pose aan. Kan echt niet.

Na het avondeten gingen we met z’n drieën wandelen. Op zoek naar de geit, ik bedoel hert. Deze herten blaffen als honden. Heel bijzonder. Zal wel weer typisch Engels zijn. We vonden alleen een groep eenden 🦆. En misschien een beetje van het noorderlicht?

Op tijd naar bed. De trein vertrekt vroeg. We are going to Londen. Daan verheugd zich het meest op de McDonalds 🙈. Zal jetoch mee maken dat we die niet kunnen vinden. Eva wil graag een koffie van Starbucks. Maar daar komt mijn oom niet binnen. Die betalen niet genoeg belasting 😅.

De kids waren moe van de reis. Eva kreeg ik bijna niet wakker. Toch gelukt. Ik zei tegen Eva; hop, opstaan het is half elf. Ze keek op haar telefoon. Nee hoor. Het is half tien. Klopt. Engelse tijd is een uur eerder. Maar je lijf is na een dag nog niet verengelst. Dus, hop eruit. Half elf. De kinderen kregen Engelse crumpets met Nederlandse caramel stroop.

Mijn oom is Nederlands. Radio 2 stond aan. Tot half tien luistert hij daarnaar. Dan schakelt hij over naar BBC 2. Mijn tante verstaat prima nederlands. Toch ben ik geneigd om alles in het Engels te zeggen. Zo ook tegen de kinderen. Ze kijken mij soms aan van hallo, ik versta je wel, maar moet dat nou? 😂

Daan, Eva, mijn oom en ik gingen naar Bury Saint Edmunds. Wat wilden de kinderen graag zien? Marks and Spencers en een andere supermarkt. Geweldig. Een supermarkt is een walhalla voor ons. Nog mooier dan een museum. Nieuwe dingen proberen. Ze hebben ieder 20 pond gekregen van mijn broer. Of ze daar een souvenier voor gaan kopen? No way, zei Daan; food.

Onderweg zag ik een geit los lopen. Dacht ik. Dus ik riep naar Eva; look, it’s a goat outside. Mijn oom begon te lachen. Dat is geen geit, dat is een soort rendier. Die lopen hier door de hele wijk. Say what? Super leuk. Straks gaan wij wandelen. Kijken of we er een kunnen spotten. In de stad zagen we grijze eekhoorns in een park. Heel brutaal. Het liefst vloog hij onze boodschappen tas in. Eva wilde hem aaien. Doe maar niet.

Een reis zonder WiFi. Daan keek naar de zee. Eva verveelde zich. Prima. Maakte ze dat ook een keer mee. We hadden een super fijne hut. Schone douche. Kids hebben ieder een half uur eronder gestaan. Schoon beddengoed. Fantastisch. Alleen deed onze tv het niet. Ik met de afstandsbediening naar de service balie. Batterij leeg. Kreeg een nieuwe. Yes! We hadden bewegende beelden 🤭. Nederlandse tv zenders. Toch wat geluid in de cabine.

Paar keer een rondje boot gelopen. Het was erg rustig op de boot. Buiten in de zon gezeten. Spelletje gedaan. Vang de muis. Acht jaar geleden zaten wij ook op deze boot. Wij deden toen hetzelfde spel. Binnen. Daan was bloed fanatiek. Hij gooide toen per ongeluk de muis de lucht in. Huh? We konden hem niet meer terug vinden. Zoeken, en jawel. Op een gegeven moment zagen wij een staart uit het plafond steken, haha. De muis zat tussen twee planken in vast. Te grappig. Ik moet er nog om lachen.

Eef had nog een hamburger besteld. Zaten slappe frieten bij. Prima. Daarna was ze niet meer misselijk. Dus toch wel handig om te eten.

Eenmaal van de boot af begon het echte avontuur voor mij. Links rijden. Ging goed. Ook de rotondes. Linksom denken. Mevrouw Google was duidelijk. Een vraag voor de Samsung mensen of s het KPN? Ik kwam van de boot af en had nergens bereik. Lekker dan. Gelukkig de kinderen wel. Via de hotspot van Daan zijn wij op de plaats van bestemming gekomen. Anders had ik het nooit gevonden. Lekker dan.

Onderweg zag ik een stoep niet. Daan had deze wel gezien. Schrok mij wezenloos. Klabats. Daan lachen. Zag je dat niet mam? Uh, je moeder heeft oude ogen. Toen ik jong was zag ik alles. Nu ben ik toch een soort van beetje nachtblind. Help mij.

In een keer vonden wij het adres. Wij slapen met z’n drieën op de kamer. Heerlijk. Daan heeft al crumpets op. Njom njom.