De kids waren moe van de reis. Eva kreeg ik bijna niet wakker. Toch gelukt. Ik zei tegen Eva; hop, opstaan het is half elf. Ze keek op haar telefoon. Nee hoor. Het is half tien. Klopt. Engelse tijd is een uur eerder. Maar je lijf is na een dag nog niet verengelst. Dus, hop eruit. Half elf. De kinderen kregen Engelse crumpets met Nederlandse caramel stroop.

Mijn oom is Nederlands. Radio 2 stond aan. Tot half tien luistert hij daarnaar. Dan schakelt hij over naar BBC 2. Mijn tante verstaat prima nederlands. Toch ben ik geneigd om alles in het Engels te zeggen. Zo ook tegen de kinderen. Ze kijken mij soms aan van hallo, ik versta je wel, maar moet dat nou? 😂

Daan, Eva, mijn oom en ik gingen naar Bury Saint Edmunds. Wat wilden de kinderen graag zien? Marks and Spencers en een andere supermarkt. Geweldig. Een supermarkt is een walhalla voor ons. Nog mooier dan een museum. Nieuwe dingen proberen. Ze hebben ieder 20 pond gekregen van mijn broer. Of ze daar een souvenier voor gaan kopen? No way, zei Daan; food.

Onderweg zag ik een geit los lopen. Dacht ik. Dus ik riep naar Eva; look, it’s a goat outside. Mijn oom begon te lachen. Dat is geen geit, dat is een soort rendier. Die lopen hier door de hele wijk. Say what? Super leuk. Straks gaan wij wandelen. Kijken of we er een kunnen spotten. In de stad zagen we grijze eekhoorns in een park. Heel brutaal. Het liefst vloog hij onze boodschappen tas in. Eva wilde hem aaien. Doe maar niet.

Een reis zonder WiFi. Daan keek naar de zee. Eva verveelde zich. Prima. Maakte ze dat ook een keer mee. We hadden een super fijne hut. Schone douche. Kids hebben ieder een half uur eronder gestaan. Schoon beddengoed. Fantastisch. Alleen deed onze tv het niet. Ik met de afstandsbediening naar de service balie. Batterij leeg. Kreeg een nieuwe. Yes! We hadden bewegende beelden 🤭. Nederlandse tv zenders. Toch wat geluid in de cabine.

Paar keer een rondje boot gelopen. Het was erg rustig op de boot. Buiten in de zon gezeten. Spelletje gedaan. Vang de muis. Acht jaar geleden zaten wij ook op deze boot. Wij deden toen hetzelfde spel. Binnen. Daan was bloed fanatiek. Hij gooide toen per ongeluk de muis de lucht in. Huh? We konden hem niet meer terug vinden. Zoeken, en jawel. Op een gegeven moment zagen wij een staart uit het plafond steken, haha. De muis zat tussen twee planken in vast. Te grappig. Ik moet er nog om lachen.

Eef had nog een hamburger besteld. Zaten slappe frieten bij. Prima. Daarna was ze niet meer misselijk. Dus toch wel handig om te eten.

Eenmaal van de boot af begon het echte avontuur voor mij. Links rijden. Ging goed. Ook de rotondes. Linksom denken. Mevrouw Google was duidelijk. Een vraag voor de Samsung mensen of s het KPN? Ik kwam van de boot af en had nergens bereik. Lekker dan. Gelukkig de kinderen wel. Via de hotspot van Daan zijn wij op de plaats van bestemming gekomen. Anders had ik het nooit gevonden. Lekker dan.

Onderweg zag ik een stoep niet. Daan had deze wel gezien. Schrok mij wezenloos. Klabats. Daan lachen. Zag je dat niet mam? Uh, je moeder heeft oude ogen. Toen ik jong was zag ik alles. Nu ben ik toch een soort van beetje nachtblind. Help mij.

In een keer vonden wij het adres. Wij slapen met z’n drieën op de kamer. Heerlijk. Daan heeft al crumpets op. Njom njom.

WiFi valt zo uit. De groeten allemaal. Lekker zeven uur niks moeten. Zo meteen gaan we lekker even buiten lopen en zitten. Spelletjes doen. Cappuccino halen. En Daan gaat douchen .

We zijn er. Met veel geluk, kan ik je zeggen. Ik vergeet de laatste tijd van alles. Een maand te vroeg in het ziekenhuis met Eva. Een schoolboek van Daan die in de weg lag stopte ik bij Eva in de schooltas. Pannenkoeken bakken met dubbele dosis melk. Misschien iets te druk in het hoofd. Stonden wij net bij de douane. Heb ik geen toestemmingsformukier mee van hun vader. Zucht. Gelukkig liet de meneer ons toe op de boot. Hij ging wel van alles checken in de computer. Snap ik. Naar huis rijden om een handtekening van hun vader vragen zou niet lukken. Meneer zit met zijn vriendin op balie.

Onze hut heeft een douche. Daan had daar wel zin in. Ik terug naar de auto om een handdoek te halen en shampoo. Zie ik later dat elk bed een handdoek heeft, haha. Dat dus.

Wij hebben een heerlijke mini bar 😂. Op dek negen vroeg ik naar een hut voor de terugweg. Wij varen met Stena Line. Ik heb geboekt via Ditect Ferries. Doe ik noooooooooit meer. Je krijg geen contact met ze als je iets wilt veranderen. Dat zou via de site kunnen. Dus niet. Een ding lukte mij via mail. Kosten, 10 pond. Dus ik dacht nu slim te wezen. Bij de balie alvast een hut terug boeken. Want dat was ik natuurlijk met mijn hoofd vergeten. Nu kan ik via mijn booking geen hut terug regelen. Dat dus. Omdat ik met Direct Ferries heb geboekt. Gelukkig is de boot op de terugweg bijna leeg. Dus ter plekke kan ik het dan regelen. Maar het is toch van de zotte dat het niet kan nadat je betaald hebt. Dus de tip van de week is; als je met de boot gaat, boek dan via de boot site. Weer wat geleerd.

Goodness. Wij en vakantie. Daan en Eva hebben hier niks mee. Hun vader zit nu met zijn vriendin in Bali. Stiefbroer en zus gaan op wintersport. Daan zou dan het liefste thuis blijven.

Maar mams dacht; 3 weken lang met kinderen. Prima. Super leuk. Voorheen als ik alleen was dan zou ik werken. Nu werk ik en heb ik de kids. Misschien de normaalste zaak van de wereld. Maar ik het kost mij toch extra energie. Hoe maak ik dit leuker (voor mijzelf en de kinderen) aangezien wij samen een week vrij zijn.

Daan, Eva en ik gaan naar Engeland. Naar familie. Koud, grouw weer. Maar heeee, wij gaan genieten van elkaar en een andere omgeving. Vandaag vroeg op (op de terugweg nog eerder). Onderweg mogen de kids ontbijten bij de Mac. Daarna op de boot, daar hebben wij een hut. Nu al zin in.

Gelukkig hebben wij iemand in huis voor de beesten 🐍 🐈‍⬛ 🐰. Anders waren wij niet gegaan. Aangezien Dolf verlatingsangst heeft; vorig jaar lagen overal drollen in de woonkamer toen wij een paar dagen weg waren. Nu gaan wij heerlijk ontspannen naar familie. Voor mij een paar dagen geen huishouden. Daan heeft zowaar zin om weg van huis te gaan, dat verbaasde mij. Meneer die dol is op thuis zijn. De voorpret is al begonnen. Ik sta eerder op. Tassen in de auto. Voor ons maar twee. Een met kleding en een met van alles en nog wat zoals opladers, toilet spullen etc. Dan nog drie tassen met eten voor drie Engelse families. Roze koeken, drop, ontbijtkoek, hagelslag, ossengal zeep, twee kleuren bastogne koeken en nog wat verassingen. Het liefst hebben mijn familie in Engeland een doos frikadellen. Maar die durf ik niet mee te nemen. Als ik bij de douane eruit gepikt word…. Dan zou ik een probleem hebben.

Precies twintig jaar geleden kocht ik vier eetkamer stoelen. Antraciet met wielen. Wat een zoektocht was dat. Uiteindelijk gevonden bij de Karwei in Veenendaal.

Zoveel plezier van deze stoelen gehad. Wat hebben ze veel meegemaakt. Familie diners. De kinderen op een trip trap stoel. Wij op een vd vier eetkamer stoelen met wielen. Op verjaardagen kwamen deze los van de eettafel. Dan werden ze naar de zithoek geschoven.

Op een gegeven moment waren de kinderen zo groot dat ze geen trip trap stoel nodig hadden. Zij gingen in een grote mensen eet stoel zitten. Mijn zoon heeft daar jaren op gezeten ivm gamen aan de eettafel.

Maar helaas, ze raakten op. Een vriendje van Daan ging zitten. Klapte opzij. Chips. Twee wielen vlogen eronder uit. Wij hebben alles uit deze mooie fijne stoelen gehaald. Ze gaan nu weg. Mijn vader brengt ze naar de stort.

Ik heb twee stoelen via iemand kunnen regelen. Samen mijn mijn lieve ouders vier andere stoelen bekeken en erbij gekocht. Deze zes staan nu aan de eet tafel.

Eva wordt gek. Ze mist de rust. De vorige stoelen hadden een bekleding tot aan de grond. Nu ziet ze poten van stoelen. Maal zes. Tja. Ook ik moet wennen. Zoon vond het meteen super. Het komt echt goed. Alles wat nieuw is is gewoon wennen. Maar dit gaat goed komen. De stoelen zitten super lekker. Veel lekkerder dan de vorige.

Afgelopen weekend was ik bij de Lidl. Ik had zin in paas gezelligheid. Misschien een beetje vroeg. Maar dat ben ik ook met de kerst. Dat zit nou eenmaal in mij 😅.

Paaseieren 🥚 gekocht. Kleine gevulde. Bij ons staan ze voor de sier. Maar als vriendjes komen van Daan….. de lekkerste zijn er al uit gegeten. Op zich niet erg. Ik had nu een mix. Maar de lekkerste kan je ook allemaal in een zak kopen. Zo ook holle paaseieren gekocht. Die staan ook leuk. Met Pasen gaan we die verstoppen.

Een paashazen paar gekocht. Zonder te kijken, flop, in mijn mandje. Geen idee waarom. Maar op een gegeven moment bekeek ik ze. Huh? Twee mannen. Ik dacht nog niet eens verder alleen maar dat dat een foutje moest zijn. Ik terug. Oh, twee dames in een pakje, twee mannen, een man en vrouw. Ach natuurlijk. Een paar kan tegenwoordig gemixt zijn. Haha, van te voren nooit over nagedacht. Ik moet nog even wennen om met de tijd mee te gaan.

Later zei ik tegen mijn zoon; nu zie ik nog chocolade paashazen met een rok of broek. Dat gaan wij volgend jaar niet meer zien. Ze slaan namelijk helemaal door in dat gender neutrale gebeuren. Prima dat het er is. Maar voor die paar mensen moet de rest van de wereld zich aanpassen. Volgens mij is dat de omgekeerde wereld. Iedereen mag er zijn. Ik hoop ook mijn paashazen met een rok of broek. En de folie vd paashaas? Die ga ik bewaren. Dat wordt een collectors item.

Ken je dat? Een dag vol afspraken. Maar wel leuke en nuttige. Vroeger zag ik daar tegenop. Nu niet meer. Hoe ouder hoe wijzer.

Eva had het eerste uur vrij. Oh dear. Dan kom ik net vijf minuten tekort. Ontspan. Alles klaar gelegd. Google maps al ingesteld op mijn telefoon. Eefje ging om 8:45 de poort uit. Deur op slot. Door de voordeur naar mijn auto. Hij doet het weer zonder dat een lampje steeds brand en een alarm geluidje afgaat. Koste mij wel 1100 euro. Zo zonde geld.

Ik ging naar mijn eerste afspraak. Met nog een collega van onze winkel zonder kassa. Ik moest bij Malkander zijn. Ik wist eigenlijk wel waar het was. Moest ik van mevrouw Google rechtdoor ipv linksaf. Huh? Zo gehoorzaam als ik ben deed ik dat. Weer links en weer. Kwam ik op hetzelfde punt uit. Maar Google heeft toch altijd gelijk? Ineens zag ik het. Als ik de kortste weg had genomen dan zou ik afslaan op een strook die verkeer naar rechts zou leiden. Oftewel, mevrouw ging voor veiligheid. Wat hebben wij weer veel tips gekregen voor onze winkel. Iedereen die wij spreken is zo enthousiast. Echt super.

In onze bijna stichting word ik de penningmeester. Puur omdat ik de andere twee functies helemaal niet kan. Maar penningmeester…. ik heb een medische achtergrond. Nu krijg ik van Malkander een bijscholing aangeboden voor penningmeester in wording voor stichtingen. Dat is toch fantastisch? We raakten niet uitgepraat. Maar ik moest stoppen.

De volgende afspraak was bij een collega die gestopt is bij ons. Samen met nog een collega fijn bij gekletst. Heel gezellig. Lekker ontspannen. Eenmaal in de auto kreeg ik een app.

De laptop was klaar. Die was door een vriendje die niet tegen zijn verlies kon in elkaar geslagen. Niet dat vriendje maar wel mijn laptop. Zucht. Of ik 175 euro wilde overmaken en deze op kon halen. Zo gezegd zo gedaan.

Op de terugweg even langs Zoo en Zo voor hooi en stro. Toen door naar onze winkel zonder kassa in de Meerpaal. Meneer René die daar het aanspreekpunt is is zo geweldig. Hij hielp mij mee de boodschappen naar de winkel te brengen. Die lagen al even in mijn auto, maar die wilde nergens naartoe 😅. Dat ook weer kwijt. Want de kofferbak moet echt leeg zijn. Waarom? Vertel ik nog.

Nog een snelle kleine boodschap gedaan. Mijn medicijnen gehaald bij de apotheek. Hop naar huis. Was het alweer 15:00. Met de kids wat gegeten en gedronken. Om 15:30 kwam iemand aan huis om met Eva kennis te maken. Zij gaat Eva leren hoe haar brein werkt. Eerst wilde ik daar niet aan. Klaar met alle scholingen etc etc. Maar de zorg coördinator van school gaf aan dat dit belangrijk kan zijn voor de toekomst van Eva. Ze mag deze ….. geef het een naam, volgen tijdens de flex lessen van school. Super fijn. Dus niks extra’s na schooltijd.

Ook gehad. Jemig. De dag is alweer bijna soort van voorbij. Eten! Kreeg ik de dag ervoor een bericht van mijn tante of wij 👩‍👧‍👦 bij ze frietjes wilden eten. Geweldig. Ik hoef niks te verzinnen voor het eten en niet te koken. Iedereen happy.

In de avond toch maar weer even gaan puzzelen. Dat geeft mij rust.

Een collega van mij had een fijne schilder. Jan. Als deze door haar goedgekeurd is dan is hij heel netjes in zijn werk. Want zij is Pietje precies.

Mijn deuren waren nog maar vijf jaar geleden geverfd door mijn vader. Nu al vergeeld. Ik kijk er de hele dag naar. Ging mij zo tegenstaan. Eva bleef maar zeggen dat het meeviel. Echt niet.

Ik dacht, ik vraag Jan. Onze jonge goozert volgens mijn collega omdat hij vijf jaar jonger is. Hij kon tussendoor komen. Dan krijg ik meteen een foto van hem waar de verf in de aanbieding is. Zo schattig. Scheelde bijna de helft van het geld 💰. Ik zorg ook altijd voor suiker en koffiemelk. Daar is hij een groot verbruiker van. Als ik hem koffie geef komt altijd weer hetzelfde grapje; neem jij geen koffie, zegt hij dan? Je kan gewoon pakken hoor 😂. Ja Jan, hij is weer leuk.

In een dag was hij beneden klaar. Hij kon zelfs 1,5 tussen de middag naar huis. Kon de grondverf goed drogen. Wat een verschil! Eerst had ik hoogglans. Nu zijdeglans op waterbasis. Als het goed is verkleurd dit nooit meer. De voordeur en achterdeur hebben ook deze verf. Al heeeeeeel lang geleden geverfd. Nog steeds kiezeltjes wit om te zien.

Hier nog dat gelige versie. Mijn vader heeft later de kozijnen gedaan. Een hele klus maar niet zo moeilijk als een deur. Volgens de schilder zijn deuren het moeilijkste om te verven.

Op een gegeven moment pakte Jan zijn spullen in. Hij schrok. Koffiemelk in zijn tas? Had hij die nou zelf gepakt? Haha, nee ik had deze in zijn tas gestopt. Anders moet ik het weggooien. Nog tien euro voor zijn moeder gegeven. Die had het moeilijk. Nu kon hij een gebakje of een bloemetje kopen voor haar namens mij. Als dank dat hij zo snel kon en net werk heeft afgeleverd.

Het is alweer een week geleden dat het Valentijnsdag was. Zoals ik al zei; ik heb er niks mee. Het was super leuk om de gekregen kaartjes te openen. Dat vond Eva ook. Eerst schrok ze, mam, je hebt toch geen man? Nee hoor. No worries. Happy single.

De volgende dag kwam mijn vader met een bos freesia’s. Is inmiddels traditie. Deze krijg ik van mijn ouders. Zo schattig. Ze weten dat ik hier dol op ben.

Ik vertelde Eva mijn verhaal van de freesia’s. Wie had vroeger nou een bos bloemen op tafel staan? Dat gebeurde niet vaak. Wij liepen elk jaar de Vierdaagse. Eerst vijf kilometer. Later de tien. Dat bevroren pakje capri sun als het warm was kan ik mij nog zo goed herinneren. Broodje gebakken ei of knakworst. Fantastisch. Lekker klef. Maar, als mijn broertje en ik het uitgelopen hadden (altijd gelukt), kregen wij vijf gulden van mijn ouders. Daarmee gingen wij naar een speelgoed winkel in het dorp. Deze kan ik mij nog zo goed herinneren. Het was geen keten. Ze hadden van alles wat. Vloerbedekking op de vloer. Geweldig. Soms kocht ik iets kleins. Want, het liefste had ik een bos freesia’s. Deze zette ik dan naast mijn bed. Die geur! Ik zie mij nog in dat huis liggen. Dat is een voordeel van geuren herkennen in je herinneringen.

Ik liet Eva ruiken. Heeeeerlijk. Het bosje van vorige week staat nog steeds naast mijn zitplaats op de bank.