Gisteren was ik lekker aan het werk. Het was druuuuuuk. We wilden als personeel nog vragen of een Rutte of meneer Kuipers even kwamen bijspringen. Want hé, volgens deze mannen als wij een stapje harder lopen is alles opgelost 😂🤣. Die snappen er helaas niks van.

Maar ja, hard gewerkt. Kids extra bij mij omdat hun vader op Bali zit/zat. Dan kom ik thuis. S’morgens ging ik eerder de deur uit. Spannend. Doen ze de deur op slot? Geen idee. Om 17:30 kwam ik thuis. Voordeur niet op slot. Achterdeur niet op slot. Poort open. Overal rommel. Dan wil ik het liefste ontploffen. Gelukkig was ik op dat moment alleen. Dan ga ik eerst even rustig zitten. Plan de campagne maken. Als de kinderen hier waren had ik er meteen iets van gezegd.

Ik ging even naar bakker Bart. Een pizza brood halen. Zo’n langwerpige. Hele graag. Dat zei ik ook tegen die mevrouw. Ik wil graag een hele. De vorige keer stopten ze deze heel in een zak. Wat doet deze dame? Pakt een mes en snijdt hem doormidden. Serieus? Dat vroeg ik toch niet. Flop. De twee stukken op elkaar in een zak. Daarna had ik een stuk pizza zonder beleg. Het andere stuk had aan twee kanten beleg. Dat bedoel ik dus. Heb ik nou ook autisme? Het gaat anders dan ik het in mijn hoofd heb. Dan word ik gek. Ik kon dat pizza brood wel …… grrrr. En dan was het ook nog eens vijftig cent duurder geworden. Dat was dus de laatste keer.