Een collega van mij had een fijne schilder. Jan. Als deze door haar goedgekeurd is dan is hij heel netjes in zijn werk. Want zij is Pietje precies.
Mijn deuren waren nog maar vijf jaar geleden geverfd door mijn vader. Nu al vergeeld. Ik kijk er de hele dag naar. Ging mij zo tegenstaan. Eva bleef maar zeggen dat het meeviel. Echt niet.
Ik dacht, ik vraag Jan. Onze jonge goozert volgens mijn collega omdat hij vijf jaar jonger is. Hij kon tussendoor komen. Dan krijg ik meteen een foto van hem waar de verf in de aanbieding is. Zo schattig. Scheelde bijna de helft van het geld π°. Ik zorg ook altijd voor suiker en koffiemelk. Daar is hij een groot verbruiker van. Als ik hem koffie geef komt altijd weer hetzelfde grapje; neem jij geen koffie, zegt hij dan? Je kan gewoon pakken hoor π. Ja Jan, hij is weer leuk.
In een dag was hij beneden klaar. Hij kon zelfs 1,5 tussen de middag naar huis. Kon de grondverf goed drogen. Wat een verschil! Eerst had ik hoogglans. Nu zijdeglans op waterbasis. Als het goed is verkleurd dit nooit meer. De voordeur en achterdeur hebben ook deze verf. Al heeeeeeel lang geleden geverfd. Nog steeds kiezeltjes wit om te zien.

Hier nog dat gelige versie. Mijn vader heeft later de kozijnen gedaan. Een hele klus maar niet zo moeilijk als een deur. Volgens de schilder zijn deuren het moeilijkste om te verven.
Op een gegeven moment pakte Jan zijn spullen in. Hij schrok. Koffiemelk in zijn tas? Had hij die nou zelf gepakt? Haha, nee ik had deze in zijn tas gestopt. Anders moet ik het weggooien. Nog tien euro voor zijn moeder gegeven. Die had het moeilijk. Nu kon hij een gebakje of een bloemetje kopen voor haar namens mij. Als dank dat hij zo snel kon en net werk heeft afgeleverd.