
Ergens vorige week kreeg ik een app van Eva. Ze wilde naar huis. AL haar vriendinnen waren ziek. De een had corona en de andere griep, verkouden, etc. Sorry schat. Je blijft op school. Daarna appte ze. Oh, Lois is er. We hebben het leuk samen. Mag zij uit school mee naar ons huis? Maar natuurlijk schat. Altijd. Gezellig.
De dames waren vroeg uit. Dat meiske stelde zich netjes voor. Zat daarna in het konijnenhok. Knuffelde de kat. Leuke meid. Daarna gingen de dames naar Eva haar slaapkamer. Eva vroeg steeds wanneer Daan thuis zou komen. Boeit haar normaal nooit. Om 15:30 kwam Daan thuis. Dat appte ik Eva. De dames kwamen naar beneden. Hoi Daan werd er gezegd en ze gingen naar buiten. Lois ging naar huis. Hebben we hier nou te maken met de hormonen van pubers π?
Eva fietste met dat meisje mee naar school. Want anders wist ze de weg naar huis niet. Ik zei later tegen Eva, ben je helemaal tot school meegefietst? Jawel. Oh, maar aan het begin van de straat van de school weet ze echt wel de weg naar huis. Maar anyway, aardig van je. Ik zal wel te modern zijn (ben ik niet vaak met internet), maar kon ze niet via Google maps naar huis?

Gisteren had ik deze op de deurmat liggen. Dankzij kanjerpost op Facebook. Leuke actie van lieve mensen.