Had ik net geschreven over een gsm die Eva vergeten was mee naar school te nemen. Gister morgen zei Eva tegen mij; mam, ik ben mijn mobiel kwijt. Say what? Het is 7:55. Zegt Eva heel relaxed; niks aan de hand toch? Wij hebben nog vijf minuten. Pffffff.

Eva zonder mobiel naar school gelukkig maar twee of drie lessen. Ze wist dat schema uit haar hoofd. Opa zou om 12:00 bij school staan ivm tussenuur en dan gezellig met opa en oma kunnen te lunchen. Uiteindelijk ging Eva haar laatste les niet door ivm deze twee uur tussen uren te hebben. Opa en oma speelden spelletjes met Eva. Tosti gegeten. Daarna hebben zij samen het hele huis afgezocht naar de mobiel van Eva. Nergens te vinden.

Volgens haar iPad lag de telefoon om 8:06 nog op ons adres. Daarna was de batterij van de telefoon leeg. Dus zoek mij iPhone werkte niet. Er kwam geen geluid uit een dode telefoon.

Toen ik thuiskwam van werk beloofde ik een leuk bedrag voor wie de telefoon zou vinden. Zoeken en zoeken. Vriendjes en vooral broer van Eva waren zeer fanatiek.

Pfff. Vergeet liever een telefoon dan deze kwijt te raken. Ik keek overal voor een tweede en derde keer. En die derde keer werd mijn redding. Eva had hem in haar make up tas liggen. Een zwarte mobiel tussen twee zwarte make up doosjes. Pffff. Thank god. Vanaf nu mogen ze hun telefoon nooit meer op stil hebben staan.

Ik had al een geschreven versie gemaakt van Eva haar rooster. Voor mij nog steeds abracadabra. Tussendoor moest ze van mij op school op haar laptop kijken zolang ze geen mobiel zou hebben. Gelukkig hoeft dit allemaal niet. Hieronder een voorbeeld van haar rooster.