Gisteravond werd er aangebeld. Iemand vroeg of Eva een egel durfde op te pakken. Ik vroeg dit aan Eva. Zij sprong meteen van de bank. Echt haar ding.

Wij, Eva en ik liepen naar deze mensen. Zij hadden een kleine egel 🦔 in de garage. Niemand durfde deze op te pakken. Een egel die je overdag ziet…. is meestal geen goed teken.

Eva pakte de egel op. De mensen van dat huis vertelden dat ze de egel in het bos wilden achter laten. Eva en ik liepen met de egel naar het bos. Voelde toch niet goed. Eenmaal daar achtergelaten liepen wij toch weer terug. Eef pakte de egel 🦔. Deze was de struiken in gelopen. Ik zag hem of haar niet meer. Eva ziet alles. Kijk mam, daar is tie weer. Super. Oppakken. Mee naar huis. Dieren ambulance bellen. Zij vroegen hoe groot onze ‘Roos’ 🦔 was. Of ik een weegschaal had. Jawel. Roos woog 125 gram.

Oeps. Te klein om alleen te overleven. Zij kan nog niet tegen de kou. Jammer. Eva hield haar op schoot. Lieve Roos kwam steeds meer tot leven. Waarschijnlijk door het eten van kattenbrokjes en het weer warm worden. Warm worden door in ons huis te zijn (is dit handig ivm vlooien etc) of doordat lieve Roos in Eva haar handen lag?

De dierenambulance wilde onze 🦔 graag ophalen. Ik hoorde van ze dat alle egel 🦔 opvanghuizen bijna vol zaten. Ik zei nog tegen die meneer; dus zijn er nu genoeg egels of zijn er teveel zieken? Helaas dat laatste. Het schijnt echt een groot drama te zijn. Veel zieke egels lopen rond. Zo sneu.