Sinds ik contact heb met een collega die bij mij om de hoek woont hoor ik verhalen dat er echt veel armoede is in Nederland. De voedselbanken kunnen het bijna niet aan. Dreigen volgend jaar met tekort te zitten. Bah. Vergeet vooral niet de mensen die een eigen huis hebben, Zij kunnen de (gas)rekeningen niet betalen. Ze krijgen niks aan toeslagen. Eet je huis maar op, oftewel verkoop deze maar, krijgen ze dan te horen. En dan? Huren? Hoe dan? Een wachtlijst van 20 jaar.

Die collega heeft een huisje voor de deur waar mensen eten in kunnen doen en eruit halen. Inmiddels heeft ze ook contact met mensen die geen eten en kleren hebben. Geen winterschoenen of een winterjas voor de kinderen. Toevallig had ik vijf winterjassen van Eva liggen. Te klein. Allemaal ooit gekregen. Nog een paar schoenen die ze amper aanhad ivm groei. Deze spullen zijn goud waard voor sommige mensen. Een jas had een panter 🐆 print. Maakt niet uit zei ze, al zou er een gaatje in zitten. Als ze maar een jas hebben.

In het weekend koop/kook ik een maaltijd teveel. Gisteren was bij de jumbo een plus een gratis aan stamppot. Ik zei in de winkel dat ik die graag wilde hebben. Eentje voor mij en eentje voor iemand die geen eten heeft dit weekend. Helaas was echt toch echt op. Maar kreeg ik toch een zak zuurkool gratis. Dat is aardig. Aardappel puree, jus en een rookworst erbij gekocht. Aan mijn collega gevraagd wie dit weekend geen eten op z’n bord heeft. Ze had een adres. Een oudere vrouw, in een flat wonende. Zij is slecht ziend en slecht horend. Ik stel mij dan voor dat ze daardoor niet heeft kunnen werken en geen pensioen opbouw heeft. Zo sneu. Eva is zeer begaan met deze mensen. Zij kreeg voor haar verjaardag een zak snoep. Mam, kan je die aan de mevrouw geven die voor haar boven buurvrouw zorgt? Maar natuurlijk.

Toen ik in de lift stond van de flat zei een meneer tegen mij; boodschappen gedaan? Ja, zei ik. Maar niet voor mijzelf. Voor mensen die anders niks te eten hebben. Er stond nog een vrouw in de lift. Ze werd boos. Stomme regering. Ze geven geld uit aan die buitenlanders. Niet aan eigen mensen. Nou nou, zei de man. Komt ook door de oorlog hoor. Oeps. Lekkere discussie. Gelukkig was ik snel op de plaats van bestemming. Pfew.

Ik gaf bij een dame mijn maaltijd af. Kleding via mijn collega. Ik vroeg aan haar; heb je kinderen? Ja. Toen gaf ik een zak snoep namens Eva. Mevrouw en gezin hebben kleding. En snoepjes. Beneden buurvrouw heeft eten. Ook nog een kop thee en koekjes. Gaf ik ook mee. Toen ik hoorde dat ze van 40 euro per week rond moest komen, geen fruit kon betalen, gaf ik snack tomaatjes 🍅, een paar mandarijnen 🍊 en twee sinaasappels 🍊.