Eva is toe aan een volgende fase. Of Eva is gewoon moe van alles. Operatie, groep 8 kamp, musical. De structuur is weg. Er wordt weinig geleerd. Het is gewoon gezellig samen zijn met elkaar. Zou je zeggen. Ik merk aan Eva dat ze een soort van overprikkeld is. Al was de lesstof voorheen nog zo moeilijk, er was een ritme. Die is er nu niet.

Eigenlijk kwam de operatie op een perfecte tijdstip. Groep 8. Je kent elkaar door en door. Ze leefden met Eva mee. Zij hoefde niks te bewijzen. Na deze aankomende schoolvakantie weet niemand wat er gebeurd is. Een nieuwe start. En heel belangrijk; een ritme. Zeer spannend of dit ook zo is…..

Eva heeft al heel lang een BFF. Sinds een paar weken loopt het niet meer. Voorheen speelden ze altijd bij ons 👩‍👧‍👦 thuis. Maar nu vraagt dat vriendinnetje of Eva bij haar komt spelen. Eva gaat dan naar haar toe. Na vijf minuten zegt Eva; zullen we naar mijn huis gaan? Ik snap wel dat dat meisje zegt; hallo, nu een keer bij mij. Ik heb dit ook aangegeven bij Eva. Eef, het is geven en nemen. Mmmh, dat is nog een dingetje bij mevrouw de autist. Ineens verloopt het anders dan anders. Mevrouw trekt dat (nog) even niet.