Gisteren begon de dag van Eva met online les volgen. Ik kon uitslapen omdat haar broer een studie dag had. Om 8:00 ging hier de wekker. Meneer bleef natuurlijk slapen. Ik deed de verwarming aan. Om 8:20 haalde ik Eva uit bed. Ze gaf aan duizelig en moe te zijn. Snap ik met zo’n laag hb gehalte. Wordt aan gewerkt.

Daan verheugde zich op 🛷 vanaf de geluidswal. Mmmh. Er lag sneeuw ❄️ op de daken. Niet op de grond. Pech. Lekker verder slapen.

Eva volgde haar online les. Ik moest even weg voor een brief. Bij terugkomst zat Eva aan tafel. Ze keek mij trots aan. Haren gekamd. Wauw. Weer een mijlpaal. Ze gaat nu hard vooruit. Het scheelt dat ze geen pijn heeft. Ze is wel mega stijf en moe. Uiteindelijk mag ze nu ‘nog maar’ 20 minuten lopen en 45 minuten zitten. Als je dan aan school denkt….. Dat is niet heel veel.

Om 12:00 kwam de juf van Eva hier. Toen zag ik Eva glunderen. Ze mist haar klas. Ze mist het school ritme. Aankomende week gaan wij echt een keer naar school. Naar de klas van Eva. En de vrijdag…. Gaat Eva de klas verassen…. Helaas ben ik daar niet bij. Maar fijn dat haar vader dit kan en wil doen. Wordt vervolgd.