Vandaag is onze lieve Dolf jarig. Vier jaar is ze geworden. Als ik dat zeg dan zie ik de kinderen denken 💭. Ze gaan dan aan het rekenen. Vier jaar al, maar ze kan toch achttien worden? We willen haar nooit meer missen. Ze heeft een kado gekregen. Een doos, haha. En warempel, ze ging er meteen in.

Vanmorgen had Eva online les. Ik moest even een brief weg brengen bij de Stadspoort. Boodschapje gedaan. Kom ik thuis, zit mevrouw aan tafel. Helemaal zelf opgestaan, boeken en laptop gepakt. Haren gekamd. Ze miste nog een boek zei ze. Die lag in de tas op de grond. Eva kan niet bukken. Ik ben toen op mijn knieën gaan zitten mam om het boek te pakken. Wat een topper! Ze doet steeds meer zelf. Ze is nog wel erg moe. Maar wat wil je met een hb van 5. Dan zou ik ook moe zijn. Gisteravond nog een stuk gewandeld. Het rechtop zitten vindt Eva nog erg vermoeiend. Haar spieren hebben natuurlijk vier jaar lang de steun van een corset gehad. Die heeft ze niet meer.

Over haar hb. Die moet natuurlijk omhoog. Ik dacht, ik koop fruit, misschien iets van rood vlees 🥩 (hamburger) en spinazie/andijvie. Afgelopen woensdag zijn wij bij de orthodontist geweest. Eva lukte het om zichzelf in de auto te wringen. In de ortho stoel 🪑 en weer mee naar huis te gaan. We maakten zelfs even een stop bij de toko. Toen wij moesten wachten op onze beurt liep ze naar de auto. Het duurde te lang. Opperdepop. Nu heeft ze tanden en 🦷 pijn. Spinazie slurpt ze zo naar binnen. Maar dat fruit en vlees. Ze zegt dat zelfs de schil van de druif 🍇 te hard is 😢. Ik gooi het fruit maar in de blender. Maak ik er smoothie’s van.