Ik loop achter met schrijven. Mantelzorger zijn valt een beetje tegen. In zoverre, ik kan het wel aan wat de verzorging van mijn dochter betreft. Maar die extra dingen, schrijven ✍️ en extra klusjes in en om het huis. Dat lukt nu even niet. Ik kan dit gelukkig naast mij leggen.

Het begint al met school. Online les volgen. Dan zegt de juf pak dit of dat voor de les. Dan kijkt Eva mij aan met een lege blik. Zucht. Ik zoek mee. Ik app naar de juf. We komen er wel uit. Voor een groot deel dan. Het is niet anders. Ik ben nu eenmaal geen juf en Eef kan nog niet naar school.

Vier keer per dag 15 minuten zitten. Dat doet ze zo goed. Als Eva ergens naartoe loopt gaan haar knieën omhoog. Naar heup hoogte. Ik loop dan voor haar. Mevrouw ligt dan in een deuk. Mam, wij lijken wel soldaten.

Gisteren weer een prachtige wandeling 🚶‍♂️ in de zon gemaakt. Voor het eerst met haar nieuwe schoenen 👞 gekregen van opa en oma. Wij zagen by the way heel veel vlinders. Gekleurde en zwarte. Echt heel veel

Vandaag werk ik weer voor het eerst na mijn zorg verlof. Die is namelijk op. Mijn ouders gelukkig in kunnen schakelen. Of zij het redden met het online les volgen? Nooit eerder gedaan. Of met het schema van de fysio voor Eva? Of ….. Ik heb gezegd; maak jullie je niet druk. Wat lukt is mooi meegenomen. De juf weet ervan. Geniet vooral van elkaar. Rummikub en UNO liggen klaar. In deze hele periode heeft Eva nog maar drie dagen school gemist. Het is niet anders.