Ik heb ooit de foto’s laten zien van Eva haar rug. Uitwendig en inwending.

En dan nu; haar nieuwe rug! Wat is het mooi geworden. Maar ik snapte meteen haar pijn. Wat een verschil.

Haar longen 🫁 die nu kunnen ontplooien. Haar organen zijn nog wel zoekende naar een nieuwe plek. Dat geldt ook voor haar hersenen. Die snappen er even niks meer van. Haar hoofd stond vier jaar lang anders op haar romp dan nu, na de operatie. Dat verklaard waarom Eva duizelig/ misselijk is. Maar dat komt goed. Kost gewoon tijd. En die wond? Dat wordt straks een mooi dun streepje. Zo heeft ze altijd iets te vertellen als ze over het strand loopt 😅.

En wat een geluk. Ze heeft geen metaal in haar onder rug. Zij zal daarom tzt altijd kunnen bukken. Mooi meegenomen. Maar nu nog even niet. Laten we eerst het litteken maar rust gunnen, genezen.