Dit filmpje. Ik kreeg deze ooit te zien. Geen idee hoe. Ik denk via Facebook. Ik liet mijn kinderen dit zien. Of ze het geweldig vonden? Geen idee. Ik denk het niet eens. Maar ze hoorden mij schaterlachen. Keer op keer.

Mijn lieve dochter met autisme voelt veel dingen aan. Ze lijkt soms zo gesloten. Is ze ook een soort van als je het hebt over je gevoelens uiten. Maar ze voelt iedereen feilloos aan. Als ik mij minder voel, druk met alles alleen te moeten reilen en zeilen. Denken aan geld uitgeven wat soms nodig is maar ik niet altijd heb. Helpen met huiswerk. Dan hoor ik soms ineens vanaf de bank; NUMMERTJE 79……. Dan moet ik altijd weer lachen. Soms kijk ik dit filmpje weleens alleen. De kat schrikt dan altijd van mijn schaterlachen.

Eigenlijk is dit filmpje een soort van zielig. Dat oudere mensen bij elkaar zitten voor een bingo is super leuk. Maar dat iemand dan in slaap of weg valt en een botsing veroorzaakt is natuurlijk niet fijn. Ik hoorde laatst dat deze man wel vaker dingen aanreed. Hij is er nog en heeft het prima naar zijn zin.

Maar dat iemand na dit soort van drama, botsing, de ballen die vallen, dan nog roept; BINGO! 🤣😂