Ik was laatst met mijn kinderen een weekend weg dankzij familie. Enorm genoten. Daar was een groot meer. Gelukkig speelde het weer buiten gunstig mee.

Zoon en dochter gingen in hun badkleding naar het water. Eva ging vrij snel/makkelijk de vijver in. Mijn zoon riep steeds, Eef loop eens die kant op, wat voel je dan? Oftewel, meneer was bang om in een diepe kuil terecht te komen. Ineens doorweekt te raken.

Toen hij eenmaal gezwommen had pakte hij een handdoek. Deze liet hij te laag hangen. De handdoek werd nat van het water. Op een gegeven moment wilden beidden kinderen het water 💦 uit. Eva wilde haar eigen handdoek. Die van Daan was nat. Hij gaf zijn natte handdoek aan Eva. En pakte haar droge handdoek voor zichzelf. Eva boos. Ik wilde het even aankijken.

Op een gegeven moment zei ik tegen Daan; Eva loopt voor jou door het water 💧 om te kijken of je niet in een diep gat valt. Zij krijgt van jou een natte handdoek…… Dat is toch niet aardig?

Meneer keek mij aan en zei; maar ik ben koning Daan…… soooooo. Doe effe normaal zeg!

De dag daarvoor hadden we dreigende donkere luchten. Heel in de verte hoorden we een paar keer gedonder. Eva wilde weer zwemmen. Zegt Daan (die gewoon geen zin had in zwemmen); Eef, ik zou nu niet gaan zwemmen, ik denk dat de bliksem bij jou inslaat. Veel te gevaarlijk nu. Ja ja, meneer wil gewoon samen met zijn zus op het droge spelen.