Afgelopen vrijdag had ik een vrije dag. Om 8:30 had ik met twee andere moeders afgesproken op school. Iemand moest het decor afbreken van de musical van groep acht. En wauw, iedereen dacht; dit gaat wel even duren. Maar met bloed zweet en tranen waren deze power vrouwen in anderhalf uur klaar.

Samen een bakkie gedaan. Toen moest ik Eva uit haar klas halen. Tanden poetsen. Toen in de auto 🚙 door naar de orthodontist. Madame heeft nu een plaatjes beugel. Pijnlijk. Maar voor een goed doel!

Samen lekker vloeibare dingen gekocht. Komt goed. En zo niet? Teveel pijn? Gooien we er een pijnstiller 💊 in. Maar vooralsnog niet nodig. Stoere meid!

Als ik s’nachts naar het toilet ging tikte ik altijd op op Eva haar tanden. Dan voelde ik of ze haar blokbeugel nog in had. Als dat niet het geval was zuchtte ik. Dan moest ik dat ding zoeken. Tussen de lakens en dekens. Grrrrr, daar lag hij lang niet altijd. Gsm erbij. Zaklamp aan en zoeken maar. Onder het bed 🛏. Dan nog in Eva haar mond krijgen. Ik legde de beugel altijd in haar rechter hand, en dan tikken op haar schouder. Soms werd ze boos, haha. MAMM, LAAT MIJ SLAPEN 😴. Eerst je beugel in! Klik, erin. Slaap lekker lieverd. Die fase is dus ook gelukkig voorbij. Joepie.