Het ziekenhuis waar ik werk had vorige week een jubileum te vieren. Degene die op die dag werkte kreeg een tas met inhoud. Om zelf pompoen soep te maken. Persoonlijk vind ik het gek dat je alleen de mensen dat geeft die op die dag werken. Ik kan wel een fulltime timer zijn die zich het zweet in de bilnaad werkt maar op die dag net mijn verplichte vrije dag had. Ach ja. Zo gaat dat nu eenmaal in de gezondheidszorg.

Ik had een tasje met inhoud. Terwijl ik maar 2 vaste dagen werk (maar wel om het weekend dienst draai, extra). En dan voel ik mij ook nog eens schuldig. Ik als parttimer krijg het wel.

Afgelopen weekend heb ik de soep gemaakt tussen mijn gewerkte dienst uren. Leuk dat de producten van de boeren komen uit de buurt. Ik ben daarvoor. Zorg dat je zoveel spullen uit je omgeving koopt. Daardoor zijn er minder transport kosten. Het is beter voor het milieu.

Ik begon met de pompoen aan te snijden. Kanon hard. Gelukkig heb ik een scherp mes. Maar ik moest wel een beetje kracht zetten. Dus elke keer als ik in de pompoen sneed hoorde je heel hard TSJAK! Dat geluid kwam van het mes die op de snijplank terecht kwam. En dit wel 40 keer. Wat zal de buurt denken? Wordt daar geschoten? Mocht dit zo zijn; na dit 40 keer gehoord te hebben zou ik zeggen; kies voor je eigen leven. Die van mij is er dan al niet meer 🤪😅😬.

De soep volgens het recept gemaakt. Prima soepje. Ik mis alleen een beetje smaak. Met collega’s hierover gesproken. Iemand opperde gebakken spekjes erover heen kruimelen. Tja. Kan. Sambal of een pepertje vond ik een goeie opmerking. Maar voor mij was de beste tip; geitenkaas erover heen kruimelen. Dit ga ik doen. En voor Eef; knapper bollen.