Ooit kocht ik een konijn voor Eva. Deze zou klein blijven. Een hang oor. Bleek later dat deze altijd groot worden. Prima. Hok open. Konijn kon en kan lekker in de woonkamer rondlopen. In zijn jonge jaren vrat hij aan alle snoeren. Ging steeds βrijenβ tegen je been. Overal legde meneer poepjes. Totdat zijn ballen eraf gingen. De rust was weer terug gekeerd in huis. Bob rende rond maar haalde geen kattenkwaad uit.
Sinds twee dagen eet meneer niks meer. Oh dear. Dat voor onze veel vraat. Als ik de keuken inliep en weer eruit rende hij heen en weer in zijn hok. Dan hoopte hij eten te krijgen. Of een stuk brood, cracker of rauwkost. Daar had meneer wel (hang) oren naar.
Op internet gekeken. Konijnen π worden tussen de zes en tien jaar oud. Maar een grote hang oor kan wel 10 tot 14 jaar worden. Onze Bobbert is nog maar 5,5 jaar.
Spannend om in het hok te kijken. Leeft hij wel of niet? Best bijzonder hoe gek je op een dier kan zijn. Onze kat, daarmee hebben wij veel interactie. Maar wat doet nou een konijn? Toch geeft hij liefde en heeft hij een grote aai baarheids factor.
