Mijn vader had laatst met een blad blazer oftewel zuiger mijn tuin blad π π π vrij gemaakt. Wat kan een mens dan blij zijn. Als je naar buiten kijkt zie je een strakke tuin. Geen rommel. Rust aan je hoofd.
Voor nu heb ik maar een taak. De laatste bladeren die vallen even met de hand oprapen. Soms sβmorgens soms in de middag. Hoppa de kliko in. De bamboe blaadjes zijn te klein. Mocht het weer even droog zijn dan pak ik de stofzuiger. Hoppa, alles weg.
Op een gegeven moment had ik een dik blad. Het bewoog. Het sprong. Neeeeee, gatver de gatver . Het was een dikke pad πΈ. Ieuw. Je kon mijn gegil overal in Ede horen. Mijn zoon was al op school. Mijn dochter kwam naar buiten. Yes, mam, een kikker. Mag ik deze pakken?
