Eva heeft nu eenmaal een corset. 24 uur per dag. Met sporten mag deze af. Ook wanneer zij haar oefeningen moet doen. Drie keer per dag 6 oefeningen. Elke oefening 10 keer. Ik vind dit zo lastig; ik doe haar corset af en dan doen wij de oefeningen. Daarna gaat het corset weer aan. Maar ik heb niet de kracht om deze in een keer strak te krijgen. Dus na een half uur aan trek ik hem alsnog strak. Dit is gewoon een dagtaak. Opdracht nummer één.

Opdracht nummer twee; zodra ze uit school komt moet haar blokbeugel in. Zij wil deze op school niet inhouden. Erg jammer. Zeker omdat andere meiden dit wel doen. Elk uur is er een.

Opdracht nummer drie; huiswerk. Engels en topografie. Engels kent zij gelukkig goed. Maar topo. Pfff. Het is allemaal net teveel. Zeker omdat zij nog een opdracht nummer vier heeft. Een half uur typen per dag. En wat doet zij dit goed. Ik ben zo trots op haar. Maar begrijpen jullie nu dat een meisje wat ook nog eens heel hard groeit het zwaar heeft. Ik vind dit zo sneu voor haar. Een kind op de lagere school moeten genieten van niet teveel moeten. En helaas moet Eva veel. Heel veel. Ik heb dan ook gezegd tegen haar; maandag en dinsdag geen vriendinnen. Dan gaan wij aan het huiswerk en de oefeningen. Woensdag mocht ze wel afspreken. Ik maakte mij dan wel weer zorgen. Moeten wij de hele avond weer aan de bak.

En dan moeten wij elke dag ook nog eens een stuk wandelen samen 👩‍👧. Of spelletjes doen. Voorlopig gaan wij voor het laatste. Met memorie is zij de beste. Al doe ik zo mijn best. Ik win niet van haar. Met kwartet soms….