Deze foto kreeg ik vandaag van het oude baasje van Dolf. Hieperdepiep hoera. Vandaag 1 april, nee geen grap, is onze dame alweer een jaar. De kinderen en ik kunnen niet meer zonder haar. Ze is ondeugend. Ze kan maar zo binnen 5 minuten drie maal op het aanrecht zitten OP de vissenkom. Bij de derde keer roep ik dan ook; en dat was drie, nu naar de gang. En dit doet zij dan ook. Mijn zoon vind dit zielig. Hij laat dan ook gewoon het kaas van zijn brood eten door de kat. Mijn dochter niet. Als dolf in de buurt komt van haar eten geeft zij haar gewoon een schop. Regels zijn regels, haha. De kat is op beidde kinderen even gek. Ze weet precies bij elk kind hoe ver zij kan gaan.

En als ik kindloos ben dan hangt Dolf veel in mijn nek. Inmiddels best wel een gewicht. En soms heel warm. De nachten is zij rustig, slaapt op haar krabpaal, gekregen van een collega. Ik moet nog steeds een kado voor haar verzinnen. Dankbaar voor al de spullen die ik heb gekregen.