Vorig jaar 2 juni kregen wij de uitslag van de scan van mijn moeder. Einde oefening. Zelf was ze ook op. Ze wilde niet meer. Huisarts mocht euthanasie regelen.

Toen ging ze naar het ziekenhuis ivm pijnbestrijding. Ze fleurde weer op. Kon wel alleen op bed liggen. Maar ze genoot van de kleine dingen. Op een gegeven moment liep ze rond met een brace en een rollator. Ze kon de tuin weer in. Hoe fijn!

Wat later toen het nog mocht kwamen ze bij mij op visite! Ik kon mijn ogen 👀 niet geloven.

Weer later toen ik bij ze op bezoek was liep ma zonder rollator. Neeeee, ongelooflijk. Nu wandelt ze elke dag met mijn vader een blokje om. Met rollator. Maar ze doet het maar mooi. Dan staat ze op afstand bij het centrum in Bennekom. Haar dorp. Ze geniet dan van de mensen die daar rond lopen.

Voorheen gingen mijn ouders, de kids en ik vaak op pad. Wij hadden samen een museum jaarkaart. Dat is al lang geleden. Ineens bedacht ik mij; wij gaan ergens wandelen waar je ook koffie kan drinken. Het werd kasteel 🏰 Hoekelum. Vroeger meerdere keren geweest met feesten en partijen. Wat is het daar gezellig! Parkeerplaats wel vol. Maar niemand die te dichtbij liep. Heerlijk een stukje gelopen. Niet ideaal met een rollator maar het ging. Daarna een plek gekozen waar niemand anders was. Koppie in het zonnetje. Ze hebben daar de lekkerste koffie. Twee bakjes ☕️ genomen. De kinderen namen een cake pop. Zij speelden lekker. Wij konden heerlijk kletsen. Wat een genot. Mijn mams voor het eerst sinds vorig jaar 2 juni weer op pad (buiten familie bezoekjes om).